Bir kitap okudu
70 syf.
·
Puan vermedi
Cəfərova Fidan tekrar paylaştı.
Belki gelecek yil olur...
Neden benim gibi yapmayi ögrenmiyorsun?
Sen ne yapiyorsun ki?
Kimseden hiçbir sey beklemiyorum. Böylece hayal kırıklığına da uğramamış oluyorum.
Sayfa 57 - Can yayınları , 114 BaskıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Cəfərova Fidan tekrar paylaştı.
“zaten herkes her zaman her konuda haklı. haklı olmayan bir ben varım.”
Sayfa 34Kitabı okudu
Cəfərova Fidan tekrar paylaştı.
Küçük Prens ekledi:
“Ama gözler kördür. İnsan ancak yüreğiyle
baktığı zaman gerçeği görebilir...”
Asıl sorun büyümek değil ki, büyürken unuttuklarımız...
Bir kitabı okumayı düşünüyor
Sevgili insanlık!
Bir çocuk masumiyetiyle bir kere daha "elma" diyoruz.
Ne olur çık artık!
- Biz ihaneti çocukken öğrendik.
- Nasıl yani efendimiz?
- O hiç kimseye vermediğimiz oyuncakları yenisi geldiğinde kenara atarak.
- Keşke nedir Olric?
- Hatalarımız efendimiz.
- Çok mu hata yaptık?
- Keşke diyecek kadar efendimizin.
Bu ayrılmamız
Hem kalış, hem gidiştir ikimiz için.
Sen ne kadar kalsanda geliyorsun benimle;
Ben ne kadar gitsemde kalıyorum seninle...
- İnsan yarası yarasına denk geleni severmiş.
~Sahra~
- Konuşuyor.
Ey parlak melek, konuş yine!
Sen göz kamaştıran bir parlaklık veriyorsun geceye.
Cennetin kanatlı ulağısın başımın üstünde.
Öylece bakıyorum güzel gözlerine.
~Emir~
- Yarayla alay eder, yaralanmamış olan.
Bu Shakespeare' dendi ve ben bu çocuğun kim olduğunu şimdi hazırlamışdım. Bu o spor arabalı çocuktu! Dikkatli bakınca onu ilk gördüğüm günkü kadar yakışıklı olduğunun fark ettim. Tek fark; yüzü ölecek gibi beyazlamış, artık uzanmış olan kısa saçları dağılmış, açık tutmak için gayret ettiği mavi gözleri ise halsizce bakıyordu.
- Seni tanıyorum! Dedim birden kendime engel olamadan.
Anlamayarak kaşlarını çattı.
- Sana kim olduğumu söylemiştim zaten.
- Hayır öyle değil, sen, sen çakma Romeo'sun.
Kısa bir an sessizce durdu ama sonra o na kadar ki en büyük kahkahasını attı. Yine öksürük kirizine dönse de umursamadı.
- Romeo mu?
- Evet ama en çatmasından! Kızları yurda bırakırken her zaman Shakespeare'den alıntı yapıyorsun. Tabi onlar bunu anlamadıkları için bunu etkileyici buluyorlar.
"Anlaşıldı kalan ömrümüzü Jane Austen kitablarında geçireceğiz."
Parmaklarını sırıtan şımarık yüzüme düşen bir kaç saç telini kulağımın arkasına saklayıp tenimi okşadı.
"Sen yeter ki yanımda ol, ben istediğin kişi olmaya razıyım. Romeo, Bay Darcy, Batman, Sherlock, hatta Harry Potter. İstersen keçi bile olurum. Kim olursa olsun fark etmez. Yeter ki yanı başından ayrılmama izin verme!"
- O Juliet mi?
Burnunu çekib başını salladı.
- Peki neden göğüsleri parlıyor?
Kıkırdadı.
- Çünkü sol göğsüne dokunduklarında aşkı bulacaklarınına inanıyorlar.
Gülerken iç çekmesi bana hem sevimli hemde hüzünlü geldi. Muzip bir ifadeyle gözlerimi sıktım.
- Doğruyu söyle, sende onun göğsüne dokundun mu?
Beni taklit ederek kıstı gözlerini.
- Tabiki de hayır.
Amma sonra hiç beklenmeden fısıldayarak devam etti.
- İşimi garantiye almak için her yerini elledim.
Ey gözler, son kez bakın!
Ey kollar, son kez kucaklayın!
Ve siz ey dudaklar, nefes kapıları, hakka uyğun bir öpüşle mühürleyin aç gözülü ölümle yaptığım süresiz anlaşmayı.
~Emir~
EmirKitabı okudu