Aileyi oyun odasına aldık. 10-15 dakika mümkün mertebe evdeki ortamı oluşturarak serbest oyun oynamalarını istiyoruz.
Açıksözlü baba: Evde ben genelde otururum. Ne yapayım? :)
Daha dün akşam 3 çocuk sahibi bir kadınla konuştum. İş dolayısıyla birkaç ayını çocuklardan ayrı geçiriyor. Çocuklardan biri alerjik astımlı ve zaman zaman hastaneye gitmek zorunda kalıyor. Kendisi şehir dışında olduğu için aslında hiç de ilgisiz olmayan baba çocukla birlikte o hastanenin koşturmacasına giriyor ve yıllar sonra farkına varıyor; aslında karısı bununla yıllardır ilgileniyor ve o hiçbirini bilmiyor. Zaman zaman dışarıdan gözlem ya da "oturduğu" yerden gözlem bireylere farkındalık kazandırıyor. Sorumlulardan birini oyundan çıkardığında ve yeni sorumluluklar yüklediğinde farkına varıyorlar olan bitenin :)
Dostlarla ya da çevrede kitap sohbeti yaparken yazarların isimlerini telaffuz da genel anlamda sıkıntılar çekiyoruz. Ve devamında muhabbet dağılıp gidebiliyor. Can sıkıcı bir durum olma özelliği bile taşıdığı söylenebilir. Chuck Palahniuk ve Charles Baudelaire gibi yazarları en basitinden telaffuz ederken ben çok zorluk çekiyorum.
Yine not:
İnanılmaz alıntılar. Malesef gerçek olduğunu bilmek daha da inanılmaz kılıyor onları. Sabırsızlanıyorum okumak için. Biraz daha bildiri yağmuruna tutabilirim sizi :)