Şimdi şiir bence senin yüzündür
Şimdi benim tahtım senin yüzündür
Sevgilim, saadet ikimizindir
Göklerden gelen bir yadigar gibi
Başını göğsüme sakla sevdiğim
Güzel saçlarında dolaşsın elim
Bir gün ağlayalım, bir gün gülelim
Sevişen yaramaz çocuklar gibi
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Bu kurtlar sofrasında belki zor
Ayıpsız fakat ellerimizi kirletmeden
Ne vakit bir yaşamak düşünsem
Sus deyip adınla başlıyorum
İçim sıra kımıldıyor gizli denizlerin
Hayır başka türlü olmayacak
Ben sana mecburum bilemezsin…
Herkes sevdiklerine sımsıkı bağlanmak ister; o asla kopmayacak büyük, kalın halatlarla. Öyle güçlü olduğunu sanırlar çünkü. Oysa benim nazarımda en kuvvetli bağ pamuk ipliğidir. İnsan, birini gerçekten seviyorsa ona pamuk ipliği ile bağlanmalı ve kalan ömrünü o incecik bağın kopmaması için adamalı.