Fatma Yılmaz

4mo

Dert saydıklarım tekmil anlamını yitiriyordu. Kalpteki ağrının terazisi yoktu, kimsenin sızısı kimseninkiyle kıyaslanamazdı, biliyordum. Yeri geldi mi ayrılık ölümden beter olurdu, yeri geldi mi kalp kırığı kurşun deliğinden ağır kanamalı. Hiçbiri küçümsenemezdi, bunu da anlıyordum. Ama yine de kendimi kâinatın en ahmak, en bencil, en şımarık yaratığı gibi hissetmekten alamıyordum. Ben çünkü, devamda değil, derdimde yanılmıştım.

Reklam

Fatma Yılmaz

Konuşmanın alışmak, alışmanın da sevmek gibi yan etkileri oluyor. Ama siz insanlar da ne kolay alışıyorsunuz be. Yabancılara bile. Hatta hep yabancılara. Sonra da aslında hiç gelmemiş birilerinin gidişine üzülerek geçiyor hayatınız. Enayilik resmen, başka şey değil.

Fatma Yılmaz

Ne var ki hasretle beklenen insanlara daha çabuk kavuşulamadığı gibi, aceleyle koşulan yerlere de daha hızlı varılamıyor bazen. Sabırsızlandığında, insanın ayağı en çok kendi telaşına takılıyor.

Reader Follow Recommendations

See All

Fatma Yılmaz

Oysa herkes, başı ve sonu olan bir roman sanıyordu hayatını. Bütün boşlukları dolduracağını, soruları cevaplayacağını, düğümleri çözüp rahatlayacağını umarak yaşıyordu.

Fatma Yılmaz

Ne dünya bütün sözlerin tutulabildiği ışıltılı bir yer, ne hayat hayalleri gerçek kılan revnaklı bir peri çubuğu.