"Şu dalından yere düşen akçaağaç yaprağına bak," dedi birden Arcade. "Düşüşü neredeyse bir kelebeğin uçuşunu andırıyor. Ne tuhaf değil mi? En üzücü ve en ölü bir şey bile en neşeli, en canlı bir varlığa benzeyebiliyor."
Yıllar içinde çok değişmişti Aysel,gözleri değişmişti. İnsana güvenen tertemiz parıldayan gözlerden eser kalmamıştı. Bakışları sert ve çok ciddiydi. Yine de Aysel bana hep öyle al yazmalı, bozkır güzeli geliyordu.