Aşkın başlangıcı hayranlıktır.
Sonrası ümit…
Sonra şüphe doğar.
Âşık hayranlıktan usanır.
Sahip olmak ister, emin olmak ister.
İlgisizlik görür, soğuklukla karşılaşır.
Elli yıldan beri Batı'yla bu kadar sarmaş dolaş olduğumuz halde,
hâlâ yeni neslin tek değer yetiştirememesi, bunun en hazin tecellilerinden biri değil mi?
“Gözyaşlarından inci yapmak... şâirin kaderi bu. Bu incilerin bir sevgili kâhkülünde pırıldadığını
görebilmek de en büyük mükâfatı. Benim zavallı
gözyaşlarım..!”