Kuruyan dalın
sönen yıldızın
sakat hayvanın
duy kederini,
hepsinden önce de insanın.
Sevindirsin seni cümlesi nimetlerin
sevindirsin seni karanlık ve aydınlık,
sevindirsin seni dört mevsim.
ama hepsinden önce insan sevindirsin seni
İnsan, ceketini alıp gidebilir isterse,
Tabi ceketine sevda kokusu sinmemişse.
Hem kim ister ki girdiği her sokakta,
Yalnızlık kokusu işlesin ceketine?