Gülay

Madem ki bu hayatta bana verilenleri heder ediyorum, üstelik düzeltmeme de imkân yok, öyleyse niye uğraşıyorum?
Reklam
O günlerden uzaklaşıp bugüne yaklaştıkça, en değerli olan şeyler şüpheler içinde boğuluyordu.
Sanki ölüm her şeye hakimdi ve hiçbir şey ona karşı gelmeye kadir değildi.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Geçmişte ve gelecekte yaşamak öldürür içinde bulunduğumuz ânı. İkisi de ölüdür onların. Ânı yaşamalıdır insan. Zira yaşayan yalnızca o’dur.
En kof ceviz bile kırılmak ister. Olgun yemişler tutunamaz ağaca. Öyleyse kabuğum kırılacak diye hayıflanmamalıdır insan. Toprağa düşmemek için çırpınmamalıdır meyve. Düşün! Bir şeyin, geldiği yere dönmesi kadar sevindirici ne olabilir. Tohumun ağaca, ağacın tohuma dönüşümünden başka bir şey değildir hayat. Yani ölüm. Fakat insanlar ölüyü kefenledikleri gibi ölümü de kefenlemişlerdir. Ve kefenlenen her şey öldürücüdür. İnsana düşen, tüm libaslarından soyup öylece seyretmektir ölümü. Yani hayatı.
Reklam
Reklam
355 öğeden 1 ile 15 arasındakiler gösteriliyor.