Gncokuyor

Eski halk dansları gibi, edebiyat eserlerini çözümleme sanatının da tarihe karışmasına az kaldı. Nietzsche'nin "yavaş okuma" dediği koca bir gelenek hiçbir iz bırakmadan unutulma tehlikesiyle karşı karşıya.
Her Daim
Hem yaşarkenki, teselli edilemeyecek denli üzgün halini gördü hem de annesinin ölü olmasına rağmen kendisini izlediğini, sevdiğini ve onun için gözyaşı döktüğünü hissetti.
Bazı insanlar bazı yerlere aittir :)
Adada karşılaştığı insanlara adanın dışında rastlayabileceğini hiç düşünmemişti.

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Güldüğüme bakma," dedi ve elini göğsüne koyup konuşmayı sürdürdü, "Şu an hissetiğim acıyı asla duymanı istemem. Ölecek gibiyim."
Çelişkileri görmezden gelmek uğruna basmakalıp bir mutluluğa razı olunan, olumsuzlukların halının altına süpürüldüğü bir ilişkiydi...
Belki de gitmeye karar veren bir kadını hiçbir gücün tutamayacağını bilmiyordu.
Gülümsetir :))
"Kaç yaşında olduğumu biliyor musunuz?" "Siz yaştan bağımsız birisiniz bence," dedi adam. "İstediğiniz yaşta olabilirsiniz."
Zaman görüşü, atıp geçtiği bir bakıştan ibaretti.
Neşenin zorunlu olduğu sıralarda neşeden yoksun kalmak kadar, neşenin var olduğu zamanlarda bundan sonuna kadar yararlanamamak da insanın ruhunu çökertir ve söndürür.
Sessizlik kimi zaman olağanüstü bir güçle kendini, duygunun kalıptan dışarı taşmış ruhu olarak benimsettirir; böyle zamanlarda sessizlik sözden daha etkilidir.
Hayatın çılgınlıklarında hiçbir gülünecek yön göremediğinden, dünyayı tümüyle şaka niyetine alan, güler söyler, alaycı kişilerce gözde bir arkadaş sayılmamakla birlikte, ciddi ve içten, acı çekmiş kişilerin gözünde pekala çekilebilecek bir insandı.
İnsanların olasılık kurallarını anlayışları işte böylesine, bir önceki olayın yineleneceğini sanmaktan ibarettir.
Aşk, son derece sömürücü bir tefeci olduğu için, en temiz tutkuların temeli bile, bir yürek alışverişi yaparak aşırı bir ruhsal kår sağlamak umuduna dayanır.