Betül
@Godotyubeklemez
Golgotha
1995
949 okur puanı
Ocak 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Sinema kuramcılarına göre, polisiye filmler, kurguları içinde, ölüm izleği bakımından izleyicinin gözleri önüne iki karşıt ben'i: ego cartesianus'^ ve ego hitchcockus’u sergilemeleriyle de farklılık sunarlar. Ego cartesianus (Descartes'çı ben), ölümü isteyen, bir tür ölüm felsefesi oluşturmuş ben, ego hitchcockus (Hitchcock'cu ben) ise ölüme karşı savaşan, kimi kez bu savaştan daha da güçlenmiş olarak çıkan ben'dir.
Okur Takip Önerileri
Fransız polisiye filmleri genellikle çözümsel bir kurguya ve karmaşık bir entrikaya dayandığı için Holywood türü şiddetle bu filmlerde pek karşılaşılmaz. Söz gelimi Quentin Tarantino filmlerinde ki şiddet dozunu bir Fransız polisiye filminde bulmak pek olası değildir.
Çiftçiliğin çöküşü, kırlardan büyük göç, metropol kentlerin (yirminci yüzyılın ortalarında, ondokuzuncu yüzyılın ortalarından çok daha hızlı) büyüyerek iç içe girmeleri, ev ile iş arasındaki uza yan mesafe, havanın pislik ve gürültüyle giderek kirlenmesi, rutin bir çalışma sisteminin getirdiği sinir gerginliğinin şiddetlenmesi; işte bütün bunlar kafayı başka bir şeyle yorma yönünde güçlü bir ihtiyaç yaratmaktadır. Bu ihtiyaç sigara ve alkolle, sinemayla ve nüfusun okuryazar kesiminde de polisiye romanla -daha sonraki bir aşamada da gittikçe artarak benzer bir işlevi ve içeriği olan televizyonla- giderilir. [Mandel, 91-92]
Burjuva uygarlığı, insanların, inandıkları için değil ceza korkusuyla saygı gösterdikleri yasalarla dayatılan uygarlıktır. Sayısız tatminsizliklerden doğan -ve bunlara yol açan- bir uygarlık. Yeni iştahlar uyandırması gereken yeni metaların üretimi, sermayenin giderek büyüyen yeniden üretimini olanaklı kılan mekanizmalardan biridir. Ve burjuva uygarlığı, şiddetten doğan ve "uygar yaşam"ın kıyılarında giderek artan şiddete yol açan uygarlıktır: sömürge halklarına karşı şiddet; yoksullara karşı şiddet; yabancılara karşı şiddet; topluma ayak uydurmayanlara karşı şiddet; kadınlara karşı şiddet; zaman zaman da proleterya isyan halinde olduğunda bizzat ve asıl proletaryaya karşı şiddet. Bu koşullar altında şiddet dürtülerinin yüceltilmesi (kaydırılıp popüler sanatta ortaya çıkması) (bizzat şiddet uygulamak yerine) başkalarının şiddet de neyimlerini (öykülerde) paylaşma biçimine bürünmesi garip mi?
Birisi bizim için gerçekten çok değerliyse bunu ondan sanki bir suçmuş gibi gizlemeliyiz. Bu elbette pek sevindirici değildir, ama doğrudur.
Delilik belki de artık değişim geçirmeyen bir acıdan başka bir şey değildir.
Spinoza Nieuwe Kerk'te döşeme taşlarının altına gömüldü, bu da birçok kişinin Spinoza'nın son dönemde Hıristiyanlığa geçtiğini varsaymasına neden oldu. Fakat, Spinoza'nın "Tanrı'nın insan doğasına büründüğü anlayışı dairenin karenin doğasına büründüğü beyanatı kadar çelişkili görünüyor." diyerek yaptığı açıklama göz önüne alındığında, Hıristiyanlığa geçmiş olması çok olasılık dışı görünüyor.
