Can Orhan Veli; şiirlerinde ortaya koyduğu anlatımında sade mi sade, şiirlerinden yapılabilecek çıkarımla kendisi gerçekten GARİP, hatta biraz saf, samimi, yerine göre cesur, yerine göre muzip, yerine göre derin, kendince romantik, acılı ve dertli, buna rağmen kaygısız da bir kişilik…
Peki o bir halk adamı mı?
Sanmıyorum ama yalnız olduğu daha bariz bir şekilde ortada… Zaten yalnızlar, garipler hiçbir yere ait değillerdir ama aynı zamanda her yere aittirler. Orhan Veli de öyle; o herkesin canı ama hiç kimsenin de diğerlerinden kopararak kendisine ait kılamayacağı türden bir isim… olarak gösteriyor kendini şiirlerinde… Alıp asla bir yere koyamıyorsunuz onu! Bir Nasrettin Hoca gibi, diğer halk kahramanlarımız gibi… Halkın tam ortasında ama elle de tutulamaz, alınıp asla bir topluluğa katılamaz… türünden bir uyumsuz(1) …gibi duruyor!
KENDİNCE BİRİ işte… Çoğu kısa mı kısa biçim kaygısından uzak mı uzak, bu da şiir mi yani dedirtebilecek, adeta doğaçlama yazılmış bu yüzden de şiirselliğini kaybetmemiş şiirler; onun İçin KENDİNCE BİRİ, anlattıkları adına ise HERKES İÇİN… demeye yeterli veri ve his sunuyor okura.
Şiir eğer insanda kibir ve gurur oluşturuyorsa Orhan Veli’mizin şiirleri bu kibir ve gururu kırmak İçin birebir… Diye düşünüyorum… O yüzden, insan ve sade kalmak isteyen her şiirsever ve şair kişiler kütüphanelerinde bulundurmalıdırlar Orhan Veli şiirlerini…
O halde hadi Orhan Veli… şiirleri okumaya!
(1)
Uyumsuz kelimesini toplum dışı anlamında kullanmadım, birden fazla yere ait olan bu yüzden bir kalıba sığdırılamayan… anlamında ele aldım!
