Çok bilindik içimizden bilindik karakterler ve bilindik bir öykü okuyoruz.
Kendi halinde yaşam sürdüren Macide ve ailesi geçinip giderken uzak uzak akrabalarının yanına İstanbul'a gönderir okuması için Macide'yi. Macide'nin babası düzenli olarak para gönderir kızını barındıran aileye. Bu ailenin akrabası olan Ömer'le tanışır ve Ömer ilk gördüğü anda Macide'ye tutulur. Her şey güzel giderken Macide'nin babası ölünce Macide ve beraber yaşadığı aile arasında sorunlar başlar. Macide aile için artık yük konumundadır. Aralarındaki gerilim nedeniyle evden kaçan Macide belki de sadece gidecek yeri olmadığından Ömer ile yaşamaya başlar. Ömer hâlâ büyüyememiş, sorumlulukların bilincinde olmayan bir adamken bir anda evliliğin getirdiği sorumluluklar ile tanışır. Ömer hayatı boyunca yaptığı hataları içinde barındığını iddia ettiği şeytana yükler.
Bedri ise Macide'nin köydeki öğretmeni Ömer'in yakın arkadaşıdır. Bedri, Ömer'in tam zıddı bir adamdır. Aklı başında, sorumluluk sahibi, işinde gücünde biridir.
Kitabın sonunu tahmin etmiş olsam da keyif alarak okuduğum bir eserdi. Asıl düşündüren ise Ömer'in varlığını iddia ettiği şeytan aslında hepimizin içinde yok mu? Asıl olan o şeytan ne kadar dinlediğimiz, hangi noktada durmamız gerektiğine karar verebiliyor olmamız değil mi?
