Mor cepkeni bilirsin, biz Yörük kadınlarının erkeğe karşı kullandığı tek silahı, özgürlüğüydü. Bir genç kızın çeyizinin altına ilkin'mor cepken ' yerleştirilirdi. Maviye yakın mor renkli , yumuşak kumaştan yelek gibi kesilmiş, dikilmiş, kenarları sarı simlerle işlenmiş bir yelekti...
Kadın zorla evlendirilmişse, kocasını sevmiyorsa, ihanete uğramışsa, kendince uygun zamanı kollar, mor cepkeni giyer çıkardı dışarı. Herkesin görebileceği yere, dam üstündeki yuvak taşının üstüne otururdu. O zaman akan su dururdu. İnek sağan, yün eğiren, kilim dokuyan eller dururdu. Yaşlı masal anaları, doğum ebeleri, işlerini güçlerini bırakarak mor cepken giymek zorunda kalan kadının çevresini alırlardı. O arada çevrede düğün, davul eğlence varsa hepsi susardı. Çünkü evli kadının mor cepken giymesi ölüm gibi bir şeydi.
Mor cepken giyip dışarı çıkan kadının kocası evinden dışarı çıkamazdı. Boşanırsa, ona kimse kızını vermezdi.
Okur Takip Önerileri
O iyiliksever adamın yanına yaşlıca bir bay sokuldu.
"Siz, " dedi, "polis mi arıyorsunuz? "
"Evet, arıyorum ama polis yok ki... Bulduğum polisler de 'ben karışmam'deyip kaçıyor. "
Yaşlıca bay, "Siz gerçekten polis gelsin istiyorsanız benim dediğimi yapın. Öyle sizin çağırdığınız gibi polis çağrılmaz. "
"Ya nasıl çağrılır? "
"Çıkın şu bankın üstüne. Sonra da oradan, 'Bu ne biçim düzen? Bu ne rezalet! Bu ne alçaklık! Bu ne utanmazlık! 'diye bağırın. İşte o zaman, yerden mantar gibi polis biter, havadan karga gibi polis üşer, sende şaşar kalırsın... "
Nesin YayıneviKitabı okudu
