josé saramago'nun 1998 nobel edebiyat ödüllü kitabı. olaylar, "körlük" metaforu üzerinden, çok sağlam bir sistem eleştirisi ve aslına bakılırsa -okuyucuyu şöyle bir tutup silkeleme amacı gütmesi sebebiyle- epey de rahatsız edici bir realite etrafında kurgulanmış. insanların, hayatta kalabilmek adına, kurdukları hayvani düzeni, buna mukabil yaşadıkları rezillikleri nasıl sahiplenip bunlara nasıl adapte olduklarını, bunu aslında körlüğün getirdiği doğal zorunluluk çerçevesinde yaptıklarını, gerçek anlamda görmeye başlamak için ödemeleri gereken bedelleri ve bilinçlerini nasıl terbiye etmeleri gerektiğini , ahlak , utanç , değerlerin durumdan duruma nasıl evrim geçirdiklerini enfes biçimde anlatıyor..
"insan aklı kendi yarattığı canavarlara teslim olacak kadar ileri gidebiliyordu."