İsmini çokça duyduğum ve yaklaşık bir 5-6 yıl önce okuduğum için hafızamda hep "Bir adamın bir tabloya olan hayranlığını tasvir eden kitap" olarak kaldığı için insanların onu çok abarttığını düşünüyordum. Belki yanlış hatırlıyorumdur düşüncesiyle tekrar okumaya karar verdim ve iyi ki tekrar okumuşum yoksa hafızamda bir kitaba "İnsanlar onu abartıyorlar." diyerek haksızlık etmeye devam edecektim. Gerçekten okuduktan sonra ne kadar yanıldığımı fark ettiğim, etkisinde çok kaldığım ve belki de kalmaya devam edebileceğim, onu abartanlar kervanına benimde girdiğim çok güzel bir kitaptı. Okuyanın pişman olacağını düşünmüyorum.
Bu ne iştir? dedi. Demek aşk da geçiyor. Bense öyle sanıyordum ki âşıkların hayatı sıcak bir öğle vakti gibi rüzgârsız, hareketsizdir. Halbuki sevgide de rahat yok. O da değişiyor, durmadan değişiyor..... Bütün hayat gibi.
Düşün öyleyse; "insanların bütün düşüncelerine değil de bazılarına" ve "bütün insanların düşüncelerine değil de bazı insanların düşüncelerine önem verilmesi gerekir" sözleri sana yerinde söylenmiş gibi gelmiyor mu? Ne dersin? Bunlar doğru sözler değil mi?