Şimdi elinde bir avuç toprak, cansız gözlerle göğe bakıyordu. Evet, elinde bir avuç toprak. Devşirilmiş, taze taze kokan yaprakları mı hatırlatmıştı, kalbi soğurken? Göğe bakan gözleri cansızdı. Bir zamanlar hayatın ağırlığını gururla taşıdığı göğsüne bir karga tünemiş, onun açık kalan gözlerini oyuyordu.