İnsanın damarları ve sinirleri bazen iradesinden ve aklından daha kuvvetlidir ve muhayyilemiz bizi iğfal etmekte bazen birçok fettanları geri bırakır.
Daha ölüm gelmeden ölmek istemişler.
Demek, derd-i maişet için namazını terkeden o nefere benzer ki: Tâlimi ve siperini bırakıp çarşıda dilencilik eder.
Okur Takip Önerileri
“Fikir sahibi bir köle mızrağı iyi kullanan bir köleden daha tehlikelidir.“
İnsanın kasten,şuurlu olarak zararlı, manasız,hatta son derece budalaca bir arzuya kapıldığı bir durum, tek bir durum vardır:
Yalnız akla uygun şeyler istemek zorunda kalmayıp , ne kadar manasız olursa olsun istemek hakkına sahip olmak.
Halbuki ondan kurtulmam lazım. Buna benzer yüzlerce hatıram var; zaman zaman bunlardan biri durup dururken canlanıp beni ezmeye başlıyor. Nedense yazmakla onu defedeceğime inanıyorum. Denemekten ne çıkar sanki?
Yakıcı sözlerimle inandırıp kurtarınca düşkün ruhunu o yanlış yolun karanlığından, saf, derin bir azap içinde,
bükerek ellerini, lanetler ettin, seni çembere alan kötülüğe; unutkan vicdanını hatıralarınla cezalandırmak için benden önce olanın hikayesini anlatırken birden yüzünü kapadın ellerinle, utanç ve dehşetle sarsılıp, isyan duydun ve gözyaşlarına boğuldun…
Siyah belki aldatır içindeki beyazı
Talihin aynaları kırıyorsa, hüzündür
Sen yine anlamadın ne baharı, ne yazı…
..Gözlerinde isyanı damıtıyor kan ve sis
Gözlerimi yakıyor bu karayel, bu alev
Binbir gece yürüdüm hangi muamma için
Zümrüd-ü anka uçar senin bakışlarında
Benim rüyalarımda birkaç deli güvercin.
İnsanın sırasında acıyı ihtirasa varan derecede sevdiği bir gerçektir.
“Şimdi tekrar ne yapsam dedirtme bana yarabbi
Alınacak suyu göster, kırılacak odunu
Kaldı bu silinmez yaşamak suçu üzerimde”
Nereye gideceğini bilmiyordu,düşünmemişti bile bunu; bildiği bir tek şey vardı: bütün bunlara hemen bugün, şu anda bir son vermesi gerekti, yoksa eve dönmeyecekti; çünkü artık böyle yaşamak istemiyordu. Ama nasıl son verecekti? Hiçbir düşüncesi yoktu bu konuda. Aslında düşünmekte istemiyordu. Düşünce denen şeyi kovmuştu kafasından; acı veriyordu düşünceleri ona. Bildiği, hissettiği tek şey vardı: Şöyle ya da böyle, her şey değişmeliydi;umutsuzlukla, tuhaf bir inançla ve kararlılıkla, değişsin de nasıl değişirse değişsin.
"Bazen hayatta öyle karşılaşmalar olur ki, hem de hiç tanımadığımız insanlarla, bir tek sözcük bile konuşmadan, birdenbire, tek bir bakışla ilgilenmeye başlarız."
"Benim asıl korktuğum...Gözleri... Gözlerinden korkuyorum..."
Bir kitabı okumayı düşünüyor
