Gençliği nasıl yaşayacağız?
Kimse bizim çektiğimiz acıları gerçekten bilmiyor. Kimbilir büyüdüğümüzde, şimdiki acılarımızı ve üzüntülerimizi saçma bir şeymiş diye hatırlayacağız belki. Ama yetişkin olana kadarki bu uzun ve can sıkıcı dönemi nasıl yaşamamız gerekiyor? Bunu kimse söylemiyor. Kendi haline bırakmaktan başka çaresi olmayan kızamık gibi bir hastalık mı acaba?
Sayfa 50 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Düşündüklerimi açıkça söylediğimde kulağıma öyle rahatlatıcı gelmişti ki. Son iki-üç yıldır hiç bu kadar masumca, net bir şekilde bir şeyler söylediğim olmamıştı. Kendi vazifemi bilip kabullendiğimde, ilk kez sakin, yeni bir ben doğabilir belki diye mutlu hissettim.
Sayfa 49 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Geçmişteki kadınlar
Geçmişteki kadınlar hakkında köle, özünü hiçe sayan böcekler, kukla diye atıp tutuyorlar ama o kadınlar günümüzdeki bana nazaran hep iyi anlamda kadınsı ve duygusal olarak da güçlülerdi. İtaatin üstesinden ustalıkla gelebilecek bilgeliğe sahip, saf fedakarlığın güzelliğini bilen, tamamen karşılıksız hizmetin getirdiği mutluluğu ayırt edebilen kadınlardı.
Sayfa 48 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Hangimizin başına gelmiyor ki !
Hissettiklerimi çok iyi biliyorum ama onları tanımlayacak tek bir isim, sıfat söyleyemiyorum.
Sayfa 48 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Babam gitti gideli annem gerçekten zayıf düştü. Ben yapamam, edemem deyip her şeyde sırtımı tamamen anneme dayamama rağmen annem benden en ufak bir şey istediğinde kötü ve pis bir şey görmüşüm gibi hissetmem, bencillikten başka bir şey değildi. Annem de ben de aynı zayıf kadınlarız.
Sayfa 48 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Sürgülü kapıyı her açtığımda doğrudan yüzüme çarpan zambak kokusu beni ne kadar rahatlatıyor anlatamam. Böyle gözlerimi dikmiş bakarken, Kral Süleyman'ın hazinelerinden bile daha değerli olduğunu, gerçek anlamda fiziken ve zihnen hissettim.
Sayfa 45 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Abla Olmak
O sırada, bahçenin karşısındaki tarladan, "Abla!" diye yarı ağlamaklı bağıran bir çocuğun sesiyle içim parçalandı. Seslendiği ben değildim ancak ağlayarak hasret çektiği ablayı kıskandım. Beni de böylesine seven, şımarıklıklar yapan bir erkek kardeşim olsaydı, ben de her gün bu kadar utanç içinde, kafası karışık yaşamazdım. Hayatta engeller karşıma çıksa da kendimi küçük kardeşime adayıp her şeye hazırlıklı olabilirdim. Her türlü zorluğa göğüs gererdim. Kendi kendime eziyet edip en sonunda kendime acımaya başlardım.
Sayfa 44 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Sonsuza kadar vücudumun oyuncak bebek gibi kalmasını istiyorum. Suyla oynayıp şıp şıp sıçratarak çocuk taklidi yapsam da hiçbir şekilde üzüntüm geçmedi. Artık yaşamak için bir nedenim yokmuş gibi hissedip mahvoluyorum.
Sayfa 44 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Bir kitapta cephedeki askerlerin tek arzusunun deliksiz bir uyku çekmek olduğu yazıyordu. Bir yandan askerlerin çektiği zorluklara içim parçalanmasına rağmen bir yandan da onlara imreniyorum. Berbat, can sıkıcı bir şekilde sürekli aynı yerde sayan, aslı astarı olmayan düşünce selinden güzelce sıyrılarak sadece uyumanın özleminde olma düşüncesi bile ne kadar da ferah, basit ve tamamen saf.
Sayfa 41 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Subayların öyle harika bir yaşamı yoktur ama her gün özenli ve en verimli biçimde yaşama disiplinlerine imreniyorum. Yapılacakların her zaman düzenli bir şekilde belli olması duygusal açıdan rahat bir şeydir herhalde.
Sayfa 41 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
Kendi duygularını öldürüp insanlar için çabalamak tabii ki iyi bir şeydir ama bundan sonra her gün İmaida çifti gibi insanlarla gülüşmek ve konuşmak zorunda kalsaydım, delirirdim herhalde. Birdenbire ben hapishanede falan diye absürt bir düşünce geçti aklımdan. Bırak hapishanede kalmayı, hizmetçilik bile yapamam.
Sayfa 40 - İthaki YayınlarıKitabı okudu
