" Belki de babam düşlerimi destekliyordu. Onun yanındayken hayallerimden utanmıyordum. Dünyanın en çılgın, gerçekleşmesi en imkansız hayalini kursam ve babama anlatsam garip karşılamaz, düş gücümün karşısında saygıyla edilirdi. "
" ... benim filozof babam. Onunla her konuda konuşabilirdiniz. Genç yaşlı dinlemez herkese kulak verir, öneri isteyenleri geri çevirmez, herkese söyleyecek derin fikirleri vardır. "
" Defne duygulanmıştı. Hani yağmurdan sonra yapraklardan sular damlar da sonuncu damla yaprağın ucunda asılı kalır ya, işte öyle olmuştu gözleri. " (sayfa 31)