Bir karı-kocayı izle, daima iki insanın donmuş olduğunu göreceksin. Orada ne yaptıklarını bilmeden, orada neden oturduklarını bilmeden yan yana otururlar. Belki gidecek başka bir yerleri yoktur. İki insan, aralarında sevgi olduğunda bir aura içinde yaşarlar. Sürekli bir paylaşım vardır. Titreşimleri birbirlerine ulaşır. Varlıklarını birbirlerine duyururlar. Aralarında duvar yoktur. İki kişidirler ama aynı zamanda tek kişidirler. İstedikleri kadar yan yana otursunlar, karı-koca olabildince birbirinden uzaktır. Koca, eşinin söylediklerini hiçbir zaman dinlemez. Uzun zaman önce sağır olmuştur. Kadın, kocasına neler olduğunu hiçbir zaman görmez. Ona karşı körleşmiştir. Birbirlerine çantada keklik gözüyle bakarlar. Nesnelere dönüşmüşlerdir. Onlar artık insan değildir. Çünkü insanlar her zaman açıktır, insanlar her zaman belirsizdir, insanlar her zaman değişir. Karı-kocanın artık yerine getirilecek belli rolleri vardır. Evlendikleri gün ölürler. O günden itibaren yaşamazlar. Evlenilmemesi gerektiğini söylemiyorum fakat gerçek olanın sevgi olduğunu hatırla, sevgi ölürse evliliğin değeri yoktur. Aynısı yaşamdaki her şey için geçerlidir, her şey...
Osho Yaşam