“Hep yalnızdım.” Diye fısıldadım yağmurun hırçın damlaları yüzüme sicimle inerken. Ağzımı açtığımdan dolayı bazı damlalar kayarak ağzımın içine girmişti. Bu beni rahatsız etmedi. Gökyüzünün gözyaşları beni temizlerdi belki. “Hiçbir zaman beni kabul etmediniz. Beni de çocuğunuz olarak görmediniz. Ben hep yalnızdım. Beni siz yalnız bıraktınız.”