Savaş bitmiş , kış geçmiş bahar gelmek üzere , arada serin arada soğuk , güneşin ışıgı var ama üşüyorsun , heryer darma dağınık icin buruk bekliyorsun , kendi kendinede düzelmeyecek ki hic birşey , ortada bir meydanda , yağmurun ıslatıp parlattığı yeşilliklere bakarken, enkazlara dalıyor gözlerin ,
yağmurun yaşından alıyor gözlerin.
Enkazını kaldırmıyor sözlerin.
Yorgunluktan değilde , kalksam ne olacak diyip saldığın hayat umutsuzluğuyla , gücünü kaybettikten sonra ayağa zor kalkıyorsun.
Hava serin yer ıslak, manzaraların enkaz olmuş, bi taraftan sabah güneşi ne yapsın ki sana , öylece yürüyorsun.
Düşüncelerinde kaybolurken nereye yürüdüğünün kıymetide kalmıyor ki , üstünde İçini ısıtmayan kışdan bozma bahar güneşi, altında ıslak zemin , yüreğinde boşluk , hayal kuramıyorsun.
İşte o boşlukta kayboldun.