Hiwjin
@Hiwjineftal
~Sen Mir'm kışın soğuğunda buz tutmuş ellerini ısıtmaya çalışan bir çocuğa doğan güneş gibi seversin, ben sana yetişemem.
28 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
''Sen çoktandır unuttuğum bir çobanın kavalı,
Bir atın koşusu, uzaklarda kalmış bir mağrip rüzgarı misali,
Dallarını, yapraklarını, tanelerini unuttuğum bir dut ağacı,
Kokularına doyamadığım bir reyhan dalı, zambak çiçeği,
Artık haber alamadığım bir turna sürüsü.
Sen, unutulmuş kaderim,
Sen, yitirilmiş aklım, hafızam.
Seni düşünüyorum kayboluş ülkesinde.''
Sayfa 430
Bazen ağlamak, en değme neşeden daha iyi gelirdi yüreğe, gözyaşları, yaralara çok iyi gelen ilaçtan daha iyi bir huzur ve sükûnet verebilirdi insanın ruhuna.
''Özgürlük, kanatlarını aç ülkemize.''
Okur Takip Önerileri
''Belki de,deli dedikleri tek kişilik bir azınlıktı.''
Sayfa 105
... Günün karmaşasından ve yoğunluğundan kurtulduğumuzda, bilinçli bir çaba ve zihinsel bir irade göstermeksizin, pişmanlıklar ve mutluluklarla dolu hayallere dalarız...
Unutulmuş geçmişin bütün mutlu veya üzüntülü görüntüleri iç gözümüzde toplanır...
Eskiden yaşanmış deneyimleri ve hazları tekrar yaşarız....
Kendimize şunu açıklarız: "Bu ben değilim! Ben hiç bu kadar umursamaz olmadım, kesinlikle!"...
Yine de geçmiş yalan söylemez, geçmiş değiştirilemez... Öyle olmasaydı! Kutsal ruhların ve meleklerin varlığının ne anlamı kalırdı o zaman...
