Gözlerinin ta içine bakıp da, “Nerde kaldın, özleminden öldüm öldüm dirildim” deyip sımsıkı sarılacağım günlerin hayali var yanı başımda. Beni hayata bundan daha çok ne bağlayabilir ki?
Seni sevdim! Bütün korkularımdan sıyrılarak sevdim, Bütün çaresizliklerimi elimin tersiyle iterek sevdim, Kimliğimi ayaklar altına sererek sana geldim. Ama sen, kimliğimi hiç sayarak beni terk ediyorsun.
Öksürünce sırtına öyle sert vurmazdım canı acır diye.
Helal derdim iki defa. o beni haram sevdi herhalde.
Yoksa niye gitsin ki.
Az önce lokma takılınca boğazıma aklıma geldi öyle.
Ben ekmek sanıyordum, hasretmiş.
Babam derdi ki; özlem meğer biraz da yutkunamamakmış…