“Aynalar, bakmayın yüzüme dik dik;
İşte yakalandık, kelepçelendik!
Çıktınız umulmaz anda karşıma,
Başımın tokmağı indi başıma.”
Sayfa 420 - Bu dizelerde “aynalar” bize kendimizi kaybettiğimiz yıllarda kendimizi, ben’i, kendi gerçeğimizi fark ettiren “insanlar, olaylar, gerçekler” olarak düşünülmelidir. Kimi zaman da insan kendi kendini yakalar, insanı kendi vicdanı yakalar.