Yüz cansız hikayeye karşılık, yine de bir iki canlı hikaye kalıyor. Sık sık değil, ara sıra düşünüyorum onları. Çünkü eskitmekten korkuyorum.
Müziğin zorunluluğu öylesine güçlü ki, kimse durduramaz onu.
Benim bildiğim, nesnelerin insana dokunmaması gerekir. Çünkü canlı değillerdir. Aralarında yaşar, onları kullanır, sonra yerlerine koruz. Onlar sadece yararlıdırlar. Oysa bana dokunuyorlar.
Reader Follow Recommendations
Yalnızken insanın içinden gülmek gelmiyor pek.
Rahat bir gece, bir tek gece geçirebilsem, başıma gelenlerin hepsini unutacağım.
