Benim anladığım şu ki, kendimizi sizin kadar anlaşılabilir kılmak için her zaman zekamıza başvurmadan önce kadınlık yapımıza başvurmalıyız. Bir erkeğin bize öncelikle sempati göstermemesiyle hiç ilgilenmiyoruz, çünkü biz her şeye duygu açısından bakıyoruz. Aşk açısından demiyorum, hayır, duygunun her şekli, belirtisi, nüansı açısından. Duygu, bize ait olan, sizlerin iyi anlamadığınız bir şeydir, çünkü duygu sizi karartırken, bizi aydınlatır. Ah, bunun sizin için çok anlaşılmaz bir şey olduğunu hissediyorum, yazık! Nihayet, bir erkek bizi seviyor ve bu hoşumuza gidiyorsa, çünkü bu çabayı gösterebilecek duruma gelmek için birbirimizi sevdiğimizi hissetmemiz zorunludur ve bu adam üstün bir varlık ise, bu zahmete katlanarak, bize her şeyi hissettirebilir, her şeyi sezdirebilir, her şeyi kavratabilir, ama her şeyi; bütün zekasını ara sıra ve parça parça bize de iletebilir. Of! Sonra genellikle silinir bu, kaybolur, söner, çünkü unuturuz, ah, unuturuz, tıpkı havanın sözleri unutması gibi. Bizler sezgili ve esinliyiz, ama değişkeniz, duyarlıyız; etrafımızı çeviren şeyler bizi değiştirebilir. Döneme, sağlık durumuma, okuduğum yada işittiğim şeye göre beni birbirinden bunca farklı kadınlar haline getiren ne çok ruhsal durum yaşadığımı bir bilseniz! Gerçekten de, hiç çocuğum yokken, mükemmel bir anne ruhuna sahip olduğum günler olduğu gibi, başka bir gün de bir yosma ruhuna sahip olurum... hem de hiç sevgilim yokken.
Yalnızlık içinde yaşayan ve sana karşı şükran dolu olan kalbe tattırdığın mutluluk anı için sana hayır duası ediyorum. Tanrım! Ne uzun andı o! Bir insan hayatı için de olsa, az mıydı?
...bir sevgi bazen, kalbimizi buz gibi yapar, ruhumuzu ağırlaştırır. Senin elin soğukken, benimki ateş gibi… Gözlerin bağlı senin Nastenka! Ah, mutlu bir insan bazen ne çekilmez oluyor. Ama sana kızmak elimde mi ki!..
Okur Takip Önerileri
— Ah Nastenka, bazı insanlar aramızda yaşadığı için şükrederiz ya… Ben de size rastladığım ve ömrümün sonuna kadar aklımdan çıkmayacağınız için bu şükran duygusu ile doluyum.
Yukarıdan, deliğin olduğu yerden bile en ufak bir ışık sızıntısı girmiyordu odaya; yalnızca o zayıf, buğulu hava akımı ve çok, çok uzaklardan gürültüler. Nemli bir sıcak vardı. "Yarın öldüreceğim kendimi," dedi. Sonra uykuya daldı.
Sayfa 70Kitabı okudu
Hayır, ben yanılmıyorum! Onun kara gözlerinde bana ve benim yazgıma içten sadakatini gösteren bir anlam okuyorum.
Bu dünyada her işin ucunda bir zırvalık bulunur. Ve başkalarına yaranmak, varsıllaşmak, ünlenmek uğruna ölesiye çalışan bir kimse de bence kesinlikle budaladır.
Onulmaz bir yarayla azar azar kemirilerek yaşamı giderek sönen bir hasta var. Sen bu hastaya, “Al şu hançeri, kalbine saplayıp kurtul!” diyebilir misin? Zaten onu kemiren hastalık onda kendini kurtaracak derman bırakıyor mu ki!
Onun duygularını farkında olarak ben beslemedim mi?
Eğer insanlar zihinlerinde hep geçmiş acıları canlandırmasalar (fakat niye böyledirler, Tanrı bilir), evet hallerinden memnun olacaklarına geçmişin hesabına sürekli sıkıntılarını tazelemeseler kuşkusuz şimdiki gibi acı duymazlardı.
“Ah, ne olurdu, bu hissettiklerini ifade edebilseydin! Şimdi bu kadar biteklikle, bu sıcaklıkla içinde çağlayıp coşan canlılığı bir kağıda resmedebilseydin! O kadar ki kağıt senin ruhunun bir yansıması olsun, gerçekten senin ruhun da engin, yüce bir varlığın yansıması olmuştur!..” Ama dostum, çırpınmak bir şeye yarar mı?.. Ben içimden yükselen bu ürpermelerin sarsıntısıyla eziliyorum, bunu hissediyorum…
Ah, bilmiyor, anlamıyor! Ne acemi, ne günahsız şey Tanrı’m! Ruhunun bu lekesizliği en küçük ilgisizliğin bende neden olduğu kargaşayı anlamasına mani oluyor.
Benden hoşlanıyor… Beni gördükçe sevindiğini anlıyor ve sanıyorum ki bu kendinden olmaktan çok Lotte’nin bir marifeti oluyor: Çünkü kadınlar bu işte çok ustaca davranırlar ve bunda hakları da vardır. İnce zekalarıyla iki aşığı birden idarede başarılı oldular mı, bu onlar için tam verimli bir keyif olur.
Çünkü sanırım ölmek, hayatın türlü cefalarına göğüs germekten daha kolaydır. Öyleyse, canına kıymak yiğitlik değil, uyuşukluk, korkaklıktır.