Çok yalnızım, mutsuzum
Göründüğüm gibi değilim aslında
Karanlıklarda kaybolmuşum
Bir ışık arıyorum, bir umut arıyorum uzun zamandır
Aradıkça batıyorum karanlık kuyulara
Kimse duymuyor çığlıklarımı
Ümidimi yitirmişim
Biliyorum ve hissediyorum,
Bir gün dayanamayacak küçük kalbim
arkamı dönüp inandığım ve güvendiğim her şeye veda edeceğim .
Bir gün öyle bir gideceğim ki
Ardımdan bir avlu dolusu insan helâl olsun diyecek ..
Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne
" O olmazsa yaşayamam " demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü
Öyle beylik laflara gerek yok ki ,
Çok sevmeyeceksin mesela
O daha az severse kırılırsın.
Biz küçükken, çok büyüktük.
Mesela kollarımızı bir açardık, dünyayı kucaklardık !
Ne güzeldik biz küçükken
fazlasında gözümüz yoktu,
Bilirdik küçük şeylerle mutlu olmayı.
Ya şimdi ne değiştide böyle olduk ?