Akış
Ara
Mesajlar
Bildirimler
1
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Elif Betül Özcan
@Kapanakisilmisruh
hemşire
lisans
istanbul
22 okur puanı
Şubat 2019 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Körü Körüne
Bir hayli olmuştu, teninde tüm fahişelerin arsız parmaklarını üzerinde taşıyan bir adamı seveli.
Kalbi yerine kocaman bir boşluk taşıyan,
o boşluğa tüm kibriyle taştan heykelini koyan narsis bir adama tutulalı
uzunca zaman olmuştu.
Utanırdım çekinirdim.
ben seni hep sevgilim ben seni hep
yüzünden geçen dalgalardan okudum.
ellerine sevgi okudum gözlerine şefkat okudum
annen inkar etmişti seni
aldım etime dokudum.
Birhan Keskin
Özgürlük Tek Sevdam
Ömrümün yarısını susarak geçirdim ben.
Yok artık her şeye tamam diyip de köşeye çekilen o kız.
İsyansa isyan!
Ben yaşayacağım bu hayatı!
Özgürlüğü tadan biri, uçmayı öğrenmiş demektir.
Bir kuş kanadı kırılmadıkça uçmaktan vazgeçmez ki.
Kolumu kanadımı kıracak olanla da bu saatten sonra benim işim olmaz zaten.
Bak masalım ne güzel bitiyor işte..
.'Ömrünün sonuna kadar mutlu yaşadı,
Tek başına olsa bile...'
Okur Takip Önerileri
Umutsuz evin olmayan takvim yaprakları
Evimde bir takvim bile yok
Duvarlarım öylesine çıplak
Öylesine soyutlaşmışım günlerden
Mevsim kalabalıkları yaşam
Yerini dolduramadığım boşlukların arafı
Manasız, insansız, duygusuz boşluklar
Bir gün daha geçti
Bir mevsim daha soldu acılarla
Hissiz saatsiz sancılar kavurdu bedenimi
Sorgulayamadım ki acının nedenini
Mutlu olacağıma inancımın olduğu bir gün gelmedi
Hevesle kopardığım bir takvim yaprağı olmadı hiç
Günleri saymadım geçsin diye
Bu acının son durağı yok ki
Şafağı beklemek ne haddime
Rüzgar nereye eserse o tarafta yaşıyorum işte
Vazgeçiş Mektupları
Sen yoksun
Nefes verdiğin yerlerde dolanıyorum
Yüzünü görmeye mecalim yok
Adım attığın mekanlardan geçiyorum
Sesinin çarptığı duvarlara yaslanıyor
Kokunun sindiği odalarda nefes alıyorum
Sen yoksun
Yokluğunun boşluğu bir dağ gibi büyüyor içimde
Ne kadar gelsen dolmaz
Ne kadar görsem yarım
Seni görmeye takatim yok
Ama seni büsbütün silemiyorum hayatımdan
Yokluğuna katlanamıyorum
Tüm izlerini biriktiriyorum böylece
Sensizlikte yaşıyor
Sensizliği öğreniyorum
Gün gelecek
Sen varken içimde zerren kalmayacak
O günü iple çekiyorum
Ama şimdi
Saklı sancılar kavuruyor bedenimi
Yokluğun çok acı
Varlığın öldürüyor insanı...
Varaklı Çerçeve
Sessizliğin tınısı tüm varaklı çerçevelerde
Mutlulukla çekilen fotoğrafların anıları hüzünlü köşelerde
Hiç bitmesin dediğimiz anıları yaşarken
Şimdi hiç yaşamasaydık diye dökülen yaşlar birikiyor kirpiklerinizin gölgesinde
Oysa ben
Tüm ömrümü
Gamzelerine sığdırabilirdim.
Nasıl?
Milyonlarca yıldız içinde
Tek başına kalmış biri
Ruhu fırtınalar kopartan
Yedi göğe haykırışlarını duyuran
Tüm evrenin içinde nokta kadar yer kaplamayan
Minicik bir kız çocuğu...
Göz yaşlarıyla okyanusları dağlayan
İsyanlarıyla dağları yerinden oynatan
Çığlıklarıyla tufanlar kopartan
Küçücük bedeniyle dünyaya meydan okuyan
bir kız
Kapana kısılmış ruh
Kırılmış sigara dahi yara yeri yüzünden yanmak istemiyorken, kalbi paramparça insanlardan sizi sevmesini bekliyorsunuz.
Ne garip...
Güneşin doğması, günün aydınlık ve güzel olacağına işaret değildi. O, sadece yaydığı ışığıyla tüm çirkinliği ortaya çıkarıyordu. Her zaman yaptığı gibi...
Freya McLowell
Lordum
İnsanoğlu hayatta o kadar acı çeker ki, canlılar arasında yalnız o, gülmeyi icat etmek zorunda kalmıştır.
Friedrich Nietzsche