Barış Kahraman

Yanıldım bir yerlerde, bir yerlerde tökezledim Dünya bir yara olmuşken beni kim sağaltacak? Ki, kendiyle bile uzlaşmayan biriyim Ateş bende yanar, su yine bendedir
AHMET ERHAN (1958, Ankara)Kitabı okuyor
Reklam
Bir El Son Bir Kez Uzanırsa
Bir el, son bir kez uzanırsa kâğıtlara Yazacak ne kalmıştır yaşama ilişkin? Gitgide kendini biraz daha deşen şiir Turuncu bir sokakta koşan çocuklara Şimdi hangi anının büyüsünü sunabilir?
AHMET ERHAN (1958, Ankara)Kitabı okuyor
Akşam Güneşi
Hayatım temsili bir yenilgi gösterisidir Okulu seven çoctıklara bıkkınlık getiren Yağmurda yalnız kalır, seyircisi yoktur Onun için yaşamak alelade bir lükstür
AHMET ERHAN (1958, Ankara)Kitabı okuyor

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Yeni dünyalar aradım hayatıma, çıkarak atlaslardan Böyle başladı kendi içimdeki o uzun yürüyüşüm. Denizsiz bir gemiydim sanki, topraksız bir çiçek Köklerinden kopmuş bir ağaç dinelirdi önümde Şiirler yazdım, yazan elim, söyleyen dilim titrek Her şiir yadsıdı kendini; yaslanarak bir başka şiire.
AHMET ERHAN (1958, Ankara)Kitabı okuyor
Ve işte kendi içimde yürümeyi öğrendim şimdi Bitmek bilmeyen sokağa çıkma yasaklarında Anladım ki artık herkes bayraksız bir ülkeydi Beyinler telörgüleriyle çeviriliydi, yürekler mayınlarla
AHMET ERHAN (1958, Ankara)Kitabı okuyor
Reklam
MİLATTAN ÖNCEKİ ŞİİRLER XII
Yıllar yılı karanlık, nemli odalarda yaşadım Her sabah yüreğime yeni bir uçurum eklemenin kederiyle Bir göçmen kuştum ki ben, güneyi hiç bulamadım Uçmak İstesem yasakların surları dururdu önümde. Sokaklar bir yara gibi, yüründükçe kanardı Donup kalırdı sesim, o buzdan yüreklere vurdukça
AHMET ERHAN (1958, Ankara)Kitabı okuyor
Şarkı
şarkımı uzaklıklar, uzaklıklar söylüyor şimdi.
Sayfa 408 - ERGÜL ÇETİN (1958, Gazipaşa/Antalya)Kitabı okuyor
kentte, insanların arasında, kimseyi görmeden arkadaşlarım yaşlanıyor, sanki düş’tü... düşecek.
ORHAN ALKAYA (1957, İstanbul)Kitabı okuyor
BÜYÜ SÜRÜYOR
gölgemle barışmıştım çoktan, av ve avcıydım imge ormanmda yitip gitmemek için, tilkiyi tutuyordum büyü sürüyor, gençliğim burada, kendime dönüyorum şimdi hayatımız ve başka hiçbir şey var kahve falma kanmıştım en fazla, kurşun döken bir kadına ey Yahya! sen bir çocuğu bile kandıramazsın, olsa olsa büyü sürüyor, efsane sürüyor, ben sürüyorum intiharın tarif edildiği bu zamanda yanlış büyütülmüş bir çocukluk yalnız öcünü alıyor aziz ve şair... yılan ve akrep... ben ve ben ayağımı vurduğum yerde fışkıran hayat eski bir şiirden sıyrılıp anlamını yeniliyor çölde hayat sürüyor su bildiği gibi
ORHAN ALKAYA (1957, İstanbul)Kitabı okuyor
IN MEMORIAM IN LIMINE
orman büyüyor, ekmek dağıldı, cinim kayıp bir kez daha dönmek için o büyük aileye yol karanlık, dil engel, yakınmak çok ayıp ölsem eksik, kalsam... geç mi kaldım, ne
ORHAN ALKAYA (1957, İstanbul)Kitabı okuyor
Reklam
SEVGİYE YER AÇMAK
Tıkış tıkıştır Olan biten Adım atacak yer Yoktur kinden saçmalıklardan
SUAT VARDAL (1957, İstanbul)Kitabı okuyor
SOKAKLARIN BİRİNDE
İçimden hiçbir şey gelmiyor sokakların birinde yitmekten başka
SUAT VARDAL (1957, İstanbul)Kitabı okuyor
Artan refah içinde dehşet verici bir yoksulluğun keşfinden doğan şaşkınlık (Michael Harrington'ın The Other America'sı [Öteki Amerika] bunu sergiliyordu), Fordizmin sözde yararlarına karşı hoşnutsuzluğun beslediği karşı hareketlerin mayasını oluşturuyordu.
Braverman'ın (1974) sağlam biçimde ileri sürdüğü gibi, işçiyi böylesine yeknesak, vasıfsız ve aşağılanmış çalışma sistemlerine alıştırma konusundaki sürekli sorun, hiçbir zaman bütünüyle aşılamaz.
6,2bin öğeden 31 ile 45 arasındakiler gösteriliyor.