Bir kişi, insanlarla açık konuşmalıdır. İçindeki duyguları, düşünceleri yüzüyle bile ifade edebilmelidir. İçtenlikle, tereddüt etmeden, insanların gözünün içine bakarak söylenen bir cümle, yüzlerce kitap sayfasından daha üstündür.
“Benimkisi şaşkınlık değil. Adımı biri yazmış sokak duvarına. Öylesine bir cümlede özne diye kullanılmışım. Yan yana getirilmişim insanlarla. Tesadüf bile değilim. ... yalnızca denk gelmişim. Bütün sermayem o kadar. Ve bu tutunmaya çalışmak bile değil tutunamamak...”