Akış
Ara
Mesajlar
2
Bildirimler
1
Kaydedilenler
Ne Okusam?
Profil
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.17
Kadere inanırmış. Ben İstanbul’a onu bulmaya, onu sevmeye gelmişim.
İnsanların sevdalandıkları zaman sevdiklerinin kusurlarına, beceriksizliklerine, hatta çirkinliklerine öylesine kapılıp, sonradan duyguları eskiyince aynı şeylerin karşısında nefretle irkilmeleri ne garip.
Bir köşede unutulmuş pek değerli bir eşyaya benziyordum biraz. Zaman zaman çarpıyordum gözüne,zaman zaman hatırlayıp sevdalanıyordu yeniden.
Okur Takip Önerileri
"İki yüzü vardır her insanın," diye anlatan birini tanırım. Şöyle derdi: "Biri, içimizde kaynayan gizli düşüncelerimiz, isteklerimiz, kendi kendimize söylemekten utandığımız tutkularımız, kötü çarpık kayışlarla dolu öz varlığımız öbürü kurnazca gerip onardığımız, parlatıp cilaladığımız yüzümüzde, gözümüzde, dilimizde dışarıya aktardığımız dış yaşantımız."
Sayfa 155
Yaşam buydu. İnsan rastlaşıp seviveriyordu günün birinde. Yürüdüğü yoldan bir adım yana atlayınca yaşamı değişiveriyordu.
“Biri var, etim canım gibi. Benden çekildikçe kopuyor her yanlarım…”
Seni seviyorum. Her şey yalan olabilir, seni sevdiğim gerçeğin ta kendisi.
Her şey, herkes yavaş yavaş değişiyordu. Değişmeyen, durulup dinmeyen benim sevdam, yüreğimi yiyen gizli dertler, kaygılarımdı.
Görünüşünün parlaklığıyla içinin bozukluğu arasındaki ayrılık şaşırtıcıydı. Ama bunu benden başka kimse bilmiyordu.
Yolculukların en çilelisi aşk için yapılandır. Ve zorluk ne kadar artarsa aşk o kadar kıymete biner, o kadar anlam kazanır, o kadar vazgeçilmez bir hal alır…
Çünkü ben bir geri zekâlıysam sen de bir geri kalplisin!
Sevildiğini sanmış ve yanılmış olmaktan çok utanıyordu. Ölebilseydi eğer bunu tercih ederdi.
İnsan sevince nesneler daha çok anlam kazanıyor.
Bazı şeyler geri gelmiyordu, insan bir daha geriye dönemiyordu. İnsanın içinde bir şeyler ölüyor, yanıp kül oluyordu.
