Tilbe Sena Ormanlı
@Kitaplarv
Wattpad'te:@Tilbesena1 VEDASIZ
249 okur puanı
Mart 2020 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Aşkın tümüyle bir delilik olduğuna inanan Işıl Özsoydan,öyküsünü anlatmayı bitirdiğinde gülümsüyordu.Oflaz Kantemiz'e söz verdiği gibi onu henüz yazamamıştı belki ama dilediği gibi anlatabildiğini düşünüyordu.
Işıl'ın,Oflaz'ın tedavi gördüğü hastaneye kırk gün boyunca her gün bir saatliğine de olsa giderek,ortak alanda bulunan hastalara öyküsünü anlatmış olması,artık yalnızca kendisinin değil,başkalarının da Oflaz'a hayran kalmasına neden olmuştu.Işıl'ın düşlediği son en azından buydu.
Ta ki, "Oflaz kimdi?" diye sorulana dek...
Kaşları şaşkınlıkla yukarı kalktı,ilk günden beri kendisiyle göz kontağını bozmamış olan hastaya bakmaya devam etti.Kimsenin olmasa bile onun tarafından dikkatle ve merakla dinlendiğini zannederken kırkıncı günün sonunda,tam da Oflaz'la birlikte hastaneden çıkıp gidecekleri anda,onun tarafından bile dinlenmediğini anlamıştı.
Dudakları buruk bir tebessümle kıvrıldı.Aslında doktor hiçbirinin kendisini dinlemeyeceğini,dinlese bile anlamayacağını söylemişti ama genç kız bunu sorun etmemişti.O an da etmedi ve saçlarına küçük bir buse bırakan ruhu güzel o adama döndü.
Kimsenin değil,yalnızca Oflaz Kantemiz'in gerçek olduğunu bir kez daha gördü ve genç adama o çok sevdiği gülümsemelerinden birini bahşetti.
"Canımın içi..."
Sayfa 367Kitabı okudu
Hayat kimse için kolay değil elbet.Bu evde ise hayatın zorlukları yüzünden her birimiz duygusal olarak ağır yükler,yaralar taşıyoruz.Günün birinde tasasız ve genç bir kız bir anda ailesine bakmakla yükümlü olduğunda,ortanca çocuk henüz kendisi de küçük olmasına rağmen evin tek erkeği olarak bazı sorumluluklar hissetse bile elinden bir şey gelmediğinde,evin en küçüğü bir günde anne babasını kaybedip de kendini korumak için etrafına sert bir kabuk ördüğünde bu duyguların açtığı yaraları taşımak,ara sıra birlikte ağlamaya ihtiyaç duymak çok normal değil midir?
Hayatımın zor olduğunu düşündüğüm zamanlarda aileme bakıyorum.Büyük kayıplar yaşadığımı,onların yerini asla dolduramayacağımı biliyorum ama yalnız olmadığım için uyandığım her yeni güne umutla başlayabiliyorum.Birbirimizi bu kadar sevdiğimiz için ne kadar şanslı olduğumu biliyor,onlar için her türlü fedakarlığı yapmaktan asla çekinmiyorum.Ailemi çok seviyorum ve onlar için yaşıtlarımın yaptığı birçok şeyden vazgeçmiş olmaktan pişmanlık duymuyorum.Bazen beni zor duruma sokacak yüksek bir fatura için kızabilirim,bazen her şeyle ilgilenmek zorunda olduğum için çok yorulabilirim.Bütün bunlar için kendimi suçlu hissettiğimde kardeşlerimin etrafımda pervane olup sevgi ve desteklerini sunarak yanımda durmaları ve ne olursa olsun her zaman birbirimize kenetleneceğimizi bilmek,hayatın her zorluğunu aşılabilir kılıyor.
Yalancı aşklar sokağı
Sayfa 258 - Mısra'dan... >3Kitabı okudu
Bana değil,hafifçe çevirip durduğu kahve fincanına bakıyor.''Zor bir günümde karşıma çıkıp bana güzel bir hikaye anlatıyorsunuz.Bu sizden bekleyeceğim bir davranış olmazdı.''
''İnsanlar şaşırtıcıdır.''Bakışlarını kaldırıp yüzüme bakıyor.Camdan yansıyan güneş ışığının altında saçlarının arasında sarı tutamlar
Sayfa 91Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
'Ama hala beni istemiyor.''
''Peki bununla ne yapacaksın?''Derin bir nefes alıp gözlerimi pencereye çeviriyorum.
''Emre'yi gerçekten seviyorum biliyor musun?Aşkın ne olduğundan pek emin değilim ama kalbimi kırabiliyorsa,onu bu kadar özlüyorsam,ona kızdığım halde anlayış gösterebiliyor ve acısını kalbimde hissedebiliyorsam ona aşık olmalıyım değil mi?''
''Öyle görünüyor.''
Sayfa 210
''Selam doğum günü kızı.''Sinan'ın saçtığı enerjiye imrenerek mutfak masasına yaslanıyorum.
''Selam Sinan Ertekin.Az önceki performansına bayıldım.''Şarkı söylediğimiz sırada Sinan mikrofunu kapıp korkunç sesiyle şarkı söylerken sevgilisine sarılmış onun söylenmelerini geri vokal olarak kullanmıştı.Utanç verecek kadar kötü bir sesle bile harika görünebilen başka bir insan daha olacağını sanmıyorum.
''Teşekkürler.Bunca neşeye ve hediyeye rağmen neden bu kadar mutsuzsun?''
''Mutsuz değilim,''diyorum şaşırarak.''Bütün gün yoldaydım,belki o yüzden durgun görünüyorumdur.''
''Peki yüzündeki ifadenin aynısı,hatta daha acılısı neden Emre'nin yüzünde de var?''Emre'nin yüzünde acılı bir ifade mi varmış?Bu biraz ilgimi çekiyor...
''Belki Emre kabız olmuştur.''
Sinan gülüyor.Bana bakışında sanki gururlu bir tavır var ve buna anlam veremiyorum.''Peki,neden sürekli birbirinize üzgün yavru köpek bakışları atıyorsunuz?''
''Ne olduğunu biliyorsun işte!''diye patlıyorum.''Doğrudan konuya gir ve bu işkence bitsin.''
Sayfa 202