Cümlesine göre hukuk bir iktidar meselesidir. Siyasi iktidar uygun görürse fıkıh -eskimiş ve yararsız haliyle de olsa- geri gelir; siyasi iktidar uygun görürse kanunlar birkaç sene önce düşman görülen ve savaşılan, kültürel olarak da son derece farklı ülkelerden bile alınır ve geçerli olur. Böyle bir şuursuzluğun hak ve adalet doğurması mümkün müdür?