Yeni bir yaşamdır bahar
Filiz verir çınara
Güçlü dallar ile
yürüsün diye yüzyıllara
Kökleri sağlam tutunmuş toprağa
Nice anıları saklar
gelen bahar sandığında
Umutlar tükendiğinde
Zaman dalları örselediğinde
Baharın dostu görev bilir kendine
Bağrından çıkar kış olanca şiddetiyle
Dondurur havayı
gelinlik kıristali ile
Beyaz etekleri sardığında hüzünleri
Çınar acı çeker dökerken derlerini
Kıristal gelinliğin duvağı açılırken
Çınar mutlu sevinçli
Geride bıraktı tüm yüklerini
Dayanılmaz safhada artık özlemi
Gördü duvağın ardındaki güzeli
O aslında kışın kan kardeşi
Bahardır adı mevsimlerin gelini
Mustafahan. B
Vefayı bilen toprakmı
Yoksa yürekmi
Yürek gerçekte toprak değilmi
Öyleyse Vefa neki
Dostluk iyilik masumiyet Vefanın içindemi
Bunları taşıyorsa yürek
O zaman bunu bilen öz toprak
Zihinlerde dolaşır durur
Aynı yere açılan İki kapılı han gibi
İnsan
vefayı bağrındaki yüreğinde saklar
Toprak
insanı bağrında saklar
Yaşar hatıralar her ikisindede
Ayrı ayrı lisanlarda
Vefanın özünü bilenler
Hep kavuşmayı beklerler
Toprak toprağa vermişse vefasızlığı
İster o zaman yürek
Hatırasız yaşamayı
Mustafahan. B
Hayat vardır
Hayatı hayat yapan neki
Yaşamakmıdır hayat
Yoksa
Umutlarmı verir hayat
Umutların uçsuz bucaksız diyarında
Hayat gerçekte küçük bir nokta
Umudu kalmamış bir insan
Hayattamıdır dünyada
Derlerki her insan ayrı bir dünya
Dünyayı dünya yapan nedir dünyada
Her gezegen olurmu dünya
Olmaz
ila Umut illa umut
Mustafahan. B
Kendi gerçeğimizmi, yoksa gerçek gerçeğimi istiyoruz..!
Gerçek gerçeği arayanla yolları kesişir elbette..
Ancak
Gerçek gerçeğimi kişi arıyor
Yoksa kendi gerçeğinimi
Mühim olan budur
Gerçek gerçekle yüzleştiği zaman
Gerçekte kendi gerçeği, gerçek gerçeği kabullenecekmi kabullenmeyecekmi..?
Mustafahan. B