Hep aynı soğuk yapışkan hüzün
Oysa pencerelerden sarkan ışıklar bile
Her biri başka başka
Her günkü sözler,her günkü konuşmalar
Aynı plaklarda aynı şarkılar
Tutmuyor hiç birbirlerini
Ve
Mutluluk
Bir kibrit çöpü ne kadar yanarsa
“Ben geceyi ikiye bölerim hep, insanlar cama balkona çıktıklarında izleyecekleri iki seçenek vardır. Ya geceyi yani karanlığı izleyeceklerdir ya da ayı yani aydınlığı izleyeceklerdir. Gece denen şey ikiye ayrılır. Biri gecedir, evet. Ama diğeri ay dar. Biri karanlıktır. Biri aydınlık. Bu yüzden madem âşık olmuşum, ben geceyi ikimize paylaştırmayı isterdim. Karanlığı sevmeyen birine âşık olabileceğimi sanmıyorum. Karanlık aydınlıktan çok daha güzel. Sırf o karanlığı sevsin diye aydınlığı almaya razı olurdum. Duvarına bir ay resmi çizerim, sonra aklıma gelen ilk şarkı sözünü yazardım, ‘ay benim... gece senin... 'Sonra ışıkları kapatır çıkardım. ”