İnsan, değer vererek kırılmayı, kırıldığında gönlü alınmadıkça değer görmediğini farkedermiş. İnsan kötü hissettiğinde iyi misin diye soranı olmadığında yalnız kaldığını anlarmış. İnsan bir köşede kendi kendi avutuken büyürmüş. En kötüsü de insan sevilmediğini bildiği insanları sırf kendi sevdiğinden alttan alıyorum sanırken körleşirmiş görmemek için gözünü kapar da tüm duygularını yitirdiğini burnunun direği, kalbi sızlayacak kadar canı yandığında bile ağlayamayınca farkedermiş...