psinoza
@Ladyycorleone
ERMENİSTAN
247 okur puanı
Mart 2018 tarihinde katıldı
*Güzelliğe lanet olsun, dedim, çünkü güzellik kalpsizdir ve insanın acısıyla ilgilenmez.
Sayfa 8Kitabı okuyor
Bir kitabı okumaya başladı
Bir kitap okudu
232 syf.
10/10 puan verdi
·
43 günde okudu
Okur Takip Önerileri
Küçük ya da büyük insan topluluğunu yönetebilmen için insanı kendin kadar iyi tanıman, kendin kadar en azından sevmen gerek; şart bu. Başka türlü inandıramazsın kendine, kimseden anlayış göremezsin. Bu işe kendini vermen gerek. Bana öyle geliyor ki, hayatımızda yaptığımız en ciddi iş, beslediğimiz en büyük istek, başkalarını sevebilmek, kendimizi sevdirebilmektir. Ama sevilebilmek, sevgiyi kazanabilmek için, bütün yaşantıların, bütün amaçların bakımından doğruyu söylemen gerekir.
Sayfa 172Kitabı okudu
Oysa <<iyi nedir?>>sorusunu bir kenara iten ve 'iyi'den 'değerli olma'yı anlıyan Kant, kişiye kendi eylemlerini değerlendirmesinde bugüne dek aşılmamış bir ölçü verir. İnsan olmanın değerini korumayı isteme: olsa olsa
buna iyi denebilir.
Sayfa 128Kitabı okudu
Hartmann bununla ilgili şöyle bir örnek verir: <<mutluluğun>> en üstün iyi olmadığını kabul etsek bile, yine de birinin mutluluğunu yıkmak kötüdür; birinin mutlu olmasını sağlamak veya birinin mutluluğunu kurmaksa moral bakımdan iyidir. <<İyi>> olan, başkasının mutluluğu değildir; ancak onu kurma amacının değeri <<iyi>>dir. *
Sayfa 122Kitabı okudu
Bıçak
Eli bıçaklı hergelenin
bir bıçak oluyor kendisi ;
yontuyor ayı
ay bitinciye kadar,
yontuyor gölgeyi
gölge bitinciye kadar,
yontuyor türküyü
türkü bitinceye kadar sonra da
soyuyor dilim dilim
sevdiğinin
karanlık gövdesini.
N. Guillen, çev. Ü. Tamer.
Sayfa 100Kitabı okudu
Şunu unutmamak gerekir ki, hayatta çoğu zaman bir durumun, bir olayın, bir hareketin karşısında değil, bir insanın karşısında bulunuruz.*
Sayfa 93Kitabı okudu
Şu var ki, bir insanın kendi gözlerini eğitmesi sıfıra yakın olabilir; yani kafasındaki insan örneği ona kabul ettirilmiş olabilir. Böyle bir insan, son derece <<iyi niyetli>> bir insan olsa bile, kendi çapını aşan insanları anlıyamıyacağı, onları doğru değerlendiremiyeceği apaçıktır. O istese de istemese de, ona kabul ettirilmiş olan insan örneğine göre defter biçecektir başkasına. Ve böyle bir insan hoşgörüsü olan bir insansa, ya da ona kabul ettirilen insan imajı böyle bir şeyi bekliyorsa, bir mesele çıkmıyabilir. Ama öyle durumlar olur ki, insanlara bu örneğe göre değer biçmenin sonucu, bu örneğe uymıyanlara her çeşidiyle saldırganlık şeklini alır. Varlık temeli olmıyan herhangi bir düşünceye* saplanmak, böyle düşünmiyenlere de saldırmak: işte yobazlık budur.
Sayfa 81Kitabı okudu
Nesnelerin emek ürünü olması bile onları değerli yapmaz. Emeğin <<değeri>>inden söz edilmesi ve emeğin değiş-tokuşu yapılması, ona fiat biçilmesi emeği kendi başına değerli yapmaz. Bu emeğin dolaylı olarak, insan ve kişi değerlerinin gerçekleşmesine aracılık etmesi bakımından, insan emeği olduğundan önemi vardır. Hayvanların bol bol kullanılan <<emeğinin>> değerinden söz edilmemesi neyi gösterir acaba?
Sayfa 62Kitabı okudu
Jim, insan şiddetle ancak şiddet yaratır." "Ben buna inanmam işte," dedi Jim. "Bütün büyük şehirlerin şiddetle dolu başlangıçları vardır." "Başlangıç diye bir şey yoktur," dedi Burton.
"Son da. Bence insan, hatırlayamadığı bir geçmişten, göremediği ve anlayamadığı bir geleceğe doğru körü körüne ve korkulu bir çatışma içinde. Ve insan, biri dışında bütün düşmanları engelleriyle karşılayıp bunları alt etmiştir. Ama kendisini yenemedi. İnsanlık kendisinden nasıl da nefret ediyor."
Sayfa 176Kitabı okudu
Burton içini çekti: "Gördün mü? Yine o kayaya çarptık işte. Bu yüzden çok konuşmayı sevmem. Dinle beni Mac. Benim duygularım kınanamaz demek istemiyorum, ama onlar da benim sahip olduğum şeyler. Ben o tabloyu mümkün olduğu kadar tam olarak görmek isterim. 'İyi' ya da 'kötü' gözlüğü takıp görüş alanımı sınırlamak istemem. Bir şeyi 'iyi' olarak nitelesem, onu inceleme hakkını kaybederim, çünkü kötü bir yanı da olabilir. Anlamıyor musun? Ben bir şeyin tümünü görebilmek isterim."
Sayfa 99Kitabı okudu
Halk sınıfından kadınlar, bugün pek çok Avrupa ülkesindeki geleneksel ulusal kıyafetlerde de görülebilecek olan, ön tarafta bağlanan sıkı korsajlar giyiyordu. Ancak üst sınıf ailelerde, korseyi dik tutan balina kemiği ve tahta ya da madeni balenlerle takviye edilmiş çok daha gerçek “body”ler zorunlu kılınmıştı; hatta iki buçuk, üç yaşındaki kız çocuklar için bile. Bu giysiler öylesine sıkı ve sertti ki, sadece kadınların göğüslerini tahta gibi dümdüz yapmakla kalmıyor, bazen de meme uçlarının içeri kaçmasına, kaburga kırıklarına/çatlaklarına ve hatta ölümlere yol açıyordu.
Sayfa 78Kitabı okuyor
