Gündüzü kuru kuru yakarken, akşamı insanın içini titretir bozkırın.Bizim oraların insanıda aynıdır.Gündüz günlük güneşlik şen kahkahalar doldurur caddeleri sokakları. Akşam olunca hafiften eser başı boz otları yalayarak rüzgar.Bir ürperme gelir içine.Tüm alem çekildiğinde köşesine başlar herkesin kendi ayazı içinde esmeye.