Levent Anil
@Levent_A
Levent Anil bir yorumu yanıtladı.
Büyüyünce de insanın gönül kırıklığı ağır basıyor, yine nefrete sıra gelmiyor..
Daha genç yaşlarda ağır basan kolay ele geçiren nefret, insan yaşını başını aldıkça yerini gönül kırıklığına bırakıyor belki de. Hesap sormak istemediğin, kendi içinde bile sorgulama gereği duymadığın, yine kolayca kabullendiğin suskun kırıklıklar.
Belkide hayat tecrübesi insanların zamanla yaşadıkları belli bir zaman sonra ,nefretin artık gereksizliğine inanmaya başladığı bir devreye geçiyor.
Levent Anil bir yorumu yanıtladı.
Kararım kesin, mezar taşıma şu cümle kazınsın: Yaşamak bir ayrıcalıktı.
Levent Anil bir yorumu yanıtladı.
“Sana yalan söylemeyi, çalmayı ve ihaneti ben öğrettim. Böyle mi teşekkür ediyorsun? Nankör.” Massimo Ciccone
Reader Follow Recommendations
Zebercet Hanım son sözünü söyledi:”Ma…Ma…Mango’da indirim başladı.” Ve sizlere ömür.
Kandirmanın en kısa yolu , sihirli sözcük “ indirim” 😁
Eser boyunca korku öğesi genellikle “kambur ihtiyar” üzerinden yansıtılır. İhtiyar derin derin öksürür, ürperti verici biçimde, omuzları sarsıla sarsıla güler. En olmadık yerlerde kahramanın karşısına çıkıp onu bir rüyadan uyandırır.
Romanda en belirgin unsurlardan biri de “koku”dur. Roman kahramanının, gerçek hayattan kaçıp daldığı hayal âlemi, ses ve görüntüyle birlikte kokularla da kendisini hissettirir. Roman boyunca birçok kokuya rastlanır:
Ter kokusu, eskinin hoş olmayan kokusu, ağız kokusu, ayak kokusu, keskin sidik kokusu, bozuk yağ kokusu, çürük hasır, yanık kaygana, kavrulmuş soğan kokusu, kaynamış ilaç kokusu, çocuğun dilinde hastalıktan oluşan pamukçuk kokusu, bebek kakası kokusu, ergen oğlan odası kokusu, sokaktan gelen buhar kokusu, ölü kokuları ve henüz can çekişmekte olanların kokusu...