Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Gönderi Oluştur
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.25
Librarian
Librarian
@Librarian
330 okur puanı
Temmuz 2014 tarihinde katıldı
Ciddi bir zaman kaybı olan, 1000kitap yönlendirmesindeki istisna yanıltıcı kitaplardan biriydi. Diyaloglar, kurgu... amatör işi, kopukluk ve acelecilik doluydu..
Dün bitirdiğim romana dair ne yazsam tam doğru anlatım olur diye düşünüp duruyorum. O yüzden puan bile veremedim. Bu neyin çelişkisi derseniz; romanı beğenip beğenmediğime karar verememenin olmadığı kesin:)
Amy Harmon... Okuduğum üçüncü romanıydı "Sadece Rüzgar Bilir". Tersyüz ve Bir Başka Mavi ise diğerleri. Üçünün toplamı bir
Bence Zihin Avcısı romanından (Netflix dizisi Mindhunter dersem belki daha hızlı hatırlatıcı olabilir) esinlenilmiş buna rağmen yine de geliştirilmeye hatta seriye bile dönüştürülmeye çok müsait bir malzemenin hiç edildiği bir romandı. Her şeyden biraz biraz eklenilmeye çalışılmış sonuç ise heba olmuş bir emekti.
Roman tanıtımına ekleyebilecek bir açıklamaya gerek olmadığını düşünüyorum. İçerik hakkında ise; karakterler tam gelişimlerini tamamlama evresinde roman sonlandırılmıştı öncelikle. Beraberinde de kurgu tam tavına gelecekken pişemeden ocaktan alınmıştı. Acaba seri de benim mi haberim yok diye çok bakındım ama maalesef gerçekten bitmişti. Yazar hem çizgi ötesi bir kurgu yaratmak istemiş, içine polisiye de koyayım demiş, aile mevhumuna da değinmeliyim diye düşünmüş, aaa aşk üçgeni olmazsa olmaz... Off yoruldum. Olmamış. Bence illa ki okuyacağım diyorsanız bir yerlerden ödünç alın.
Okur Takip Önerileri
Öncelikle Ahmet Ümit'in bu romanıyla kendini aştığını belirtmeden geçemeyeceğim. Şahsım nezdinde (esinlenmelerle de olsa - birazcık kendisinde Dan Brown görmeden edemiyorum da) kendisini Nevzat karakteriyle birlikte sürekli geliştiren, milli değerlere kıymet veren ve ülke gündeminin nabzının milliyetçi bir kimlikle eserlerinde atmasını sağlayan
Okumayı çok arzu edip başladığımda da bir an önce bitse dediğim bir romandı "Nigahdar". Sayan'ın "Sen Değişirsen Her Şey Değişir" romanı ile ismen duyduğum ama ne merak ettiğim ne de hakkında fikre sahip olduğum alanlarla tanışıp bu alanlara merak salmıştım. O romanında da kendisini hikaye kısmında zayıf bilgilendirme kısmında
Eve Dallas serisinin 20.kitabıydı Kör Ölüm. İlk 16 romanı minimum ikişer kez okudum. Ve bence Kör Ölüm serinin şu ana kadar çıkmış en iyi romanlarından biriydi. Seriye ilişkin duygu ve düşüncelerimi çok dile getirdim. Eve Dallas'ın insani evrimini, Roarke ile olan ikişkilerinde her ikisinin aşkları içinde büyüyüşlerini, çevrelerindeki insanların
Nora Roberts oldukça bereketli kalemi olan bir yazar.Harlequen için yazdıkları, orada yazıp sonra romanlaştırdıkları, direk roman olarak yazılan/basılanlar... Ben kendisiyle Eve Dallas serisi vesilesiyle tanışıp kurgu ve karakter yaratma becerisine hayran kalarak peşine takıldım. Elime NR eseri geçti mi affetmem okurum kısacası:) Ülkemizde yazarın
Yazılma nedenini çok doğru bulduğum ama nedendeki niyetin haklılığını unutturan bir iz bıraktığını düşündüğüm bir kitap. Konuya ilgisi olanlar bilir, ülkemizde "alternatif tıp" diyerek çok kaba bir başlık altına toplayabileceğimiz alanlara ilgi inanılmaz artmış durumda. Yine malumunuz ülkemizde herhangi bir şeye talep potansiyelindeki
Romanın 1999 basımını okudum. Editörel hatalarla dolu olması biraz sinir bozucuydu. Bu okuyacaklar için bir dip nottu. Bunun dışında Nora Roberts'in güçlü ve naif olmayı becerebilen erkek, azimli, hedef odaklı, derin bir duygusallığı beraberinde taşıyabilen kadın karakterlerinin bir örneğini romanda bulmak keyif vericiydi.Kate Pet ve Matthew McConaughey'in Altın Şans filmi roman boyunca gözümün önünde canlandı durdu nedense
464 sayfaya yayılmış 8+8 yıllık olaylar örgüsü insan ve kurgudaki evrimleşme adına itinayla ele alınmıştı. Tate ve Matthew'un yaşamlarındaki gelişmelerden paylarına düşenlerle yollarında ilerleyişleri sıkmadan ama eksiklik hissi de yaratmadan anlatılmıştı. Tate'in ailesi muhteşem karakterlerdi. Kendi adıma feyz almadan edemedim. Tate ve Matthew aradındaki ilişki bambaşka hayatların insanları olmalarına rağmen hem çok tutkulu hem de bir o kadar medeni idi. Macera kısmı geri planda ilerleyen ince bir zemindi bence. Baskın olan duygu ve etki insana ve yaşamdaki herhangi bir alana duyulan tutku ve beraberinde sadakatti.
Yazara olan zaafım dışında da keyifle okunacak bir roman olduğunu düşünüyorum. Karakterlerle birlikte define avının keyif ve heyecanını hissedebildim. Tate'in bilim insanlığı yanında geçmişe duygusal yaklaşımıyla buluşlarından ben de en az onun kadar etkilendim.
Tavsiyemdir
Yüz küsur yıl öncesinde topluma isyan eden bir aşkın ve peşi sıra trajedilerin yaşandığı bir köşk. Günümüzde o köşkün bilinmez çağrısına kapılıp farkında olmadan yavaş yavaş kendisini tüketen yaşamına sırt çevirerek köşkü kendi elleriyle eski ihtişamına geri döndürmek için çıkıp gelen bir avukat.Declan. Ve daha ilk karşılaştıkları an içinde
Nora Roberts hayranı biri olarak 8 puanı güçlükle verdiğimi belirterek başlamak istiyorum. Evet, Roberts hayal kırıklığı yaratmamış ve keyifli bir okuma sunmuştu okuruna. Tabi ki yazarın romanlarındaki kurgusal ve karaktersel devinimdeki ince başarısına şahit olmamış bir okuyucu iseniz! Bu romanında sorun neydi diye sorarsanız; ne karakterler ne de kurgu 512 sayfa gibi geniş bir imkan aralığına rağmen bir türlü pişememişti. Ana karakterlerimizden Miranda'ya sevgi ve sempati duyma eşiğinde git geller yaşayıp durdum. Evet, onu o güne getiren yaşamında ciddi sevgi ve şefkat noksanlığı vardı ama beraberinde hem zeka hem de objektif sorgulama becerisine sahip bir birey olarak tanımlanmıştı. Karşısına çıkan Ryan gibi pes etmez, incelik sahibi, mayası sevgi ile çalınmış bir adamın varlığı ile Miranda'nın kalıplarını daha hızlı kırmasını beklerdim. Romanın sonunda bir noktaya kadar başarılı olduğu hissi ile yetinmek zorunda kaldım. Ryan karakteri Roberts'in şaşmaz erkek karakterlerine oldukça yakındı. Olayların gelişimi karşısında sergilediği profesyonel ve akılcı yaklaşımın anlatım başarısını Miranda'ya karşı hislerini keşfetme sürecinde bulamadım. Keskin ve birazcık kopukluk içeren atlamalarla sonuca ulaştı hissi yakamı bırakmadı.
Polisiye kısmında son ana kadar gizrm ve heyecan dozajındaydı. Ama sonda hüsrana uğramadım diyemem. Daha kallafi bir çözülme bekliyordum açıkçası.
Tabi tüm bu yazdıklarım, benim gibi Roberts hayranı olan, Eve Dallas serisindeki karakter ve kurgu başarısındaki telaşsız gelişimi okumuş okuyucular için geçerli. Polisiye ve romantizmi içeren bir roman okumak isteyenlere tavsiye edilir.
Evet, ben bir Nora Roberts fanıyım. Karakter betimlemesine, kurgularındaki telaşsızlığa ve tabi ki de en en başta Eve ile Roarke'a (Eve Dallas serisi) hayranım. Ama bu, yazarın sektördeki yolculuğunda çizgisinin altında kalmış yayınları olmadığı anlamına gelmiyor. Harlequen için yazdığı romanların bir kısmında ve bazı mini serilerinde olgunlaşamayan karakterlere, aceleye getirilmiş sonlara rastlamak mümkün. Ama "Düşlerin Ötesinde" bunlardan birisi kesinlikle değildi!
Karakterler hem anda hem de akıllıca serpiştirilmiş geriye dönüşlü keşiflerle güzel betimlenmişti. Polisiye yanı, insanı acabalarla boğmadan germeden ufak ufak işlenmişti. Evet, uyanık bir okursanız katili erken yakalamanız mümkündü. Ama sizin tespitiniz karakterlerin ayıkmasından önce olsa dahi olayların akışından dolayı onları yargılamaya vicdanınız elvermiyordu.
Yan karakterler ve hepsinin ötesinde mekansal tasvirler bence muhteşemdi. Açıkçası okurken çok kez kendimi tası tarağı toplayıp o kasabaya yerleşme hayalleri kurarken buldum:)
Son kısım bir tık daha gerilim dozajı yükseltilerek yazılabilirdi diye düşünsem de kasabadaki insan ilişkilerinin griftliği ve insaniyet çıtasındaki yükseklik o sonu makul kıldırmıştı.
Baş karakterler Reece ve Brody arasındaki ilişkinin gelişimi, şartları ve kitap sayfa sınırı göz önüne alınınca çok başarılı bir seyir almıştı.
Ben beğendim. Bir günde bitirdim. Ve tavsiye ediyorum.
Yazar, aşk romanı kraliçelerinden Julie Garwood değil de başka biri olsaydı belki yazarın yüzü suyu hürmetine verdiğim 7 puandan çok daha fazlasını verir ve şimdi yazacaklarımı yazmazdım.
Öncelikle roman çeviri ve cümle hatalarıyla doluydu ama not ve eleştiride kıstasım asla bu olmadı. Yine de sinir bozucu olmadığını söyleyemem.
Romanın akışında o kadar çok kopukluk ve anlatım bütünlüğünde bozukluk vardı ki... olumlu yorumlar, yazara duyduğum sempati ve güçlü bir çıkış umudu yüklediğim karakterler nedeni ile ısrarla bu sıkıntıda bir çözülme bekledim durdum. Ama nafile oldu.
Çok derin duyguların üzerine inşa edilen kurgu, bu duyguların işlenişi bakımından çok yetersizdi.
Kadın karakterimiz Avery'nin yaşadıkları yenilir yutulur cinsten olmamasına rağmen güçlü karakter imgesi altında ruhunda kalan izler komik denecek bir kaç yerde sadece fiziksel eksiklik hissi gibi gösterilmişti. Delicesine bir kaçma kovalama temposu geri planda sürerken resmen ışınlanılmış olay ve anlarla bir anda herşey olup bitiriliverildi.
Jean Paul karakteri aynı Avery gibi çok ciddi unutulmayacak bir karakter potansiyeline sahipken aynı olayların işlenişinde olduğu gibi bir anda sevgi yumağı bir şeye dönüştürülüverdi.
Hele son yıkımdı. Onlar ermiş muradına diye bitirilseydi ancak bu kadar olurdu.
İşin açıkçası yazar sanki Jilly için bir roman yazmışta diğerlerini aksesuar olarak araya serpmiş gibi bir hava vardı romanda.
Ciddi anlamda hayal kırıklığıydı. Evet bir kaç diyalog ve iç ses anları hoştu. Ana karakterlerin potansiyelleri heyecan vericiydi. Ama kursakta kalma tabiriyle ve hüsranla romanı bitirmiş olduğum gerçeğini değiştirmeye yetmedi.
Susan Elizabeth Phillips'in "Balayı" romanından bu yana okuduğum en güzel, en etkileyici duygusal romandı. Yüreğime dokunmayı başardı. Kısaca bambaşka zaman ve şartlarda geçen iki aşk hikayesinin anlatıldığı romanın kurgusunun çizgi dışılığı değildi bu başarının altında yatan. (Ama bu cümlemden de yazarın kurgusunun ve hikaye detaylarının etkileyicilikten yoksun olduğu sonucu çıkmasın. Bir savaşın ve beraberinde getirdiği yokluk, soykırım, yıkım boğmadan güzel bir şekilde karakterlerin gözünden hikayeye sindirtilmişti.) Romanı etkileyici kılan; ilişkilerin saygı ve sevgiden yoksunluğunun yerlerde süründüğü, erkeklerin hayatlarına bir şekilde girmiş kadınlara yaptığı eziyetin artık kendi dişleri ile onları parçalamaya vardırdığı, dünya üzerinde yaratılmış en özel varlık olan insanın bunu unutarak en başta kendi türüne politik, ruhsal, cinsel, dinsel istismar ve işkenceyi sorgusuz sualsiz ayyuka vardırdığı şu günlerde insanı insan yapan/yapması gereken sevebilme yetisinin bu romandaki naifliği, enginliği ve derinliğiydi ruhumu etkileyen.
Romanın verdiği bu duygu üzerine daha söyleyebileceğim dünya kadar şey olsa da sadece okuyan herkesin en az benim kadar etkilenerek en azından kendi yaşamlarındaki her türden ilişkisine Ira ve Ruth'un yakaladığı/başardığı güzellikten bir tutam katabilme çabasına girmesini diliyorum.
Bambaşka dönemlerde yaşanmış farklı yaşam öykülerinin kesişmesi olan bir romandı Orkide Evi. Romanın başındaki ufak tefek ayrıntılar bu kesişmeye dair sizi baştan hazırlamış olsa da illa ki düğümün çözülüşünde etkilenmekten korumuyordu. Biraz Kürk Mantolu Madonna tadı aldım kendi adıma. Belki yazar etkiyi arttırmak adına fazla detaylı davranmıştı betimlemelerde. Belki de şahsi zaafıydı o yerlere, olaylara dair anlatımların çokluğu. Bazı bölümlerde sıkılmadım dersem yalan olur. (Şahsen onca içsel anlatımı yersiz bulmuştum). Bir de bir çok anda Julia'yı sarsmak istedim. Evet, kayıplar insan karakter ve davranışlarında illa ki derin izler bırakır. Ama körlüğün ve kabalığın da sınırları olmalı! Bir okuyucu sayfa sayısına değinmiş. Asla takılmadığım bir konudur. Ama bence bu roman için uzatmalardan kaynaklı bir durumdu.
Bittiğinde süreç içinde hissettiğim o derin etkilenme hissini kaybettiğimi fark ettim. Yolculukta ruhum yorulduğundan diye düşünüyorum. Özünde güzel bir kurguya sahip olan hikaye yukarıda bahsettiğim nedenlerle yıpratılmıştı.
Yine de okunası bir romandı. Ama özellikle alınmalı mı? Bence hayır.
