tilki
Tilkinin biri gün doğumunda gölgesine bakmış ve demiş ki, “Bugün öğle yemeğinde deve yiyeceğim.” Gündüz boyunca deve aramış durmuş. Fakat ay ışığında gölgesini tekrar görmüş ve demiş ki “Fare kâfi.”
Sayfa 19
'Peki dünyanın en büyük yalanı ne?' diye sordu delikanlı, şaşkınlık içinde.
'Ne mi? Hayatımızın belli bir anında, yaşamımızın denetimini elimizden kaçırırız ve bunun sonuncu olarak hayatımızın denetimi yazgının eline geçer. Dünyanın en büyük yalanı budur.'
Sayfa 35
Bir yürek üşümüş,
Kapamış kapılarını
Onarmak zordur.
Okur Takip Önerileri
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde, fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin. Bunu sonuna kadar götüremediysen, kabahat senin değil... Bana hakikaten yaşamak imkânını verdiğin birkaç ay için sana teşekkür ederim. Böyle birkaç ay, birkaç ömür kıymetinde değil midir?..
Nasıl anlatsam bilemedim. Bin sene heyecanla beklediğin bir şey sonunda gelmiş de gerek kalmamış gibi.
Ah sonumu küçük şeyler getirecek benim
Küçük meselelere büyük takılacağım
Kağıt kesiğinden olacak sonum
Boşluğuna geleceğim kendimin
Biliyorum
Senden sonra yahut seninle daha bir şair oldum.
Bak sevgilim, şu hain ışıklara doğu bulutlarını menevişleyen. Gecenin kandilleri sönmüş, neşeli günse parmak uçlarına başmış dumanlı tepelerde bekliyor. Ya gidip yaşamalıyım, ya kalıp ölmeliyim.
Onun gururunu ben de kolaylıkla hoş görebilirdim. Benim gururuma dokunmamış olsaydı.
Gurur ve kibir farklı şeyler, ama sık sık aynı anlamda kullanılıyorlar. İnsan kibirli olmadan gururlu olabilir. Gurur daha çok kendimizle ilgili görüşümüze bağlıdır, kibir ise bizim hakkımızda başkalarına ne düşündürtmek istediğimize.
İnanamazdım. Gene de inanmıyorum. Senin için, sana yakıştıramayacağım hiçbir şeye, iki milyar insan jüri olup yargıya varsa gene inanmam. Vetomu kullanırım! Ne güzel şey, sana inanmak!
Hepiniz, ama hepiniz kendi karanlığını savunacak
Sayfa 191
Sanki ben upuzun bir hikaye
En okunmadık yerlerimle
Yok artık sıkılıyorum
Sayfa 162
Bana sen olmalıydın, kovulmalarımdan ötürü sığınacak
Sayfa 131
kaybola
Sana her zaman söylüyorum, senin yüzünde gülmek var
Bakınca bir yaşama ordusu çıkıyor aydınlığa
Sayfa 116