Luna
@Lunaninkucukkutuphanesi
"İnsan sevilmekten çok anlaşılmayı istiyordu belki de."
~ George Orwell ~
19 reader point
Joined on January 2023
Okuma Hedefleri
"Acılı, geçmişi kötü ve yardıma muhtaç..."
Sayfa 83Kitabı okudu
"Karanlıkta fazla bırakılmış çocuklar ya karanlıktan çok korkarlar ya da o karanlığa gizlenirler. Biz ikimiz karanlığa gizlenenleriz."
Sayfa 81Kitabı okudu
"Ellerimi saçlarıma geçirdiğimde korkudan dizlerim ve ellerim titremeye başlamıştı. Tırnaklarımı yüzüme geçirdiğimde aklımı kaybedecek gibiydim. Öyle bir tuzaktı ki hangi tarafa dönsek elimize kan buluşacaktı, hangi tarafa ilerlesek birisini kaybedecektik. O tuzakta adım atsak bile bir mayına basacak gibiydik."
Sayfa 79Kitabı okudu
Reader Follow Recommendations
"Korkuyordum, delicesine korkuyordum ve bu sefer, o da benim korkularımı geçirebilecek durumda değildi."
Sayfa 78Kitabı okudu
"Yarım gibi. Birbirini tamamlayan iki yolun asla kesişememesi gibi. Bu yollar kesişmezse çıkmaz sokaklar bitmezmiş gibi."
Sayfa 70Kitabı okudu
"Hiçbir zaman o sana yardım etmedi, biliyorum."
"Etti."
"Evet, cümleleri tamamen yalan olabilir ama ben büyürken bana yardım etti."
"Nasıl yardım etti?"
"Beni sokaklara bırakarak," dedi. "Beni o sokaklarda yaşamaya alıştırarak. Beni, bana unutturmaya çalışarak." Bana dönüp kendisini gösterdi. "En önemlisi, beni bir babanın sevgisinden mahrum bırakarak birçok şeyi öğretti."
"Ben senin gibi bakamıyorum bu olaylara. Her kötülüğün içinde iyi bir sonuç vardır ama o sonu yüzünden başkalarını affetmem."
"Afetmekten korkma," dedi sakin bir sesle. "Affettiğin insanları unutmaktan kork."
"Böyle bir cümle kuruyorsun ama anneni hiçbir şekilde suçlamıyorsun, değil mi? Ya da babanı. Çünkü kendi içinde onların hep bir nedenleri olduğuna inanıyorsun."
"Eskiden böyleydi,"
"Eskiden, kendini öldüren anneme de beni hiçbir şekilde kubullenemeyen babama da öfke duyamıyordum ama şimdi öyle değil. Öfkeliyim, kindarım hatta nefret besliyorum çünkü benim böyle bir insan olmamın suçlusu, beni hiçbir şekilde istemeyen ailem. Onlar olsaydı ben böyle bir kadın olmazdım."
Sayfa 68Kitabı okudu
"Lütfen insanları küçümserken iki kere düşünün olur mu?" diye mırıldandım.
"Söylediğiniz gibi kimsesiz çocukların bazen büyüdüklerinde de oyuncağa ihtiyaçları vardır, siz bir erkek çocuğunun elinde oyuncak oldunuz beyefendi, tebrikler."
Sayfa 61Kitabı okudu
"Yaşadığı hayatın renklerini fark etmeden karşısındaki duvara doğru yürüyor çünkü o duvarda ışık var. Tek bir renk bile olsa, o ışık onu cezbediyor. Neden mi?" Başını adamlara çevirdi.
"Çünkü gölgesi daha fazla belirginleşecek, o duvar ona biraz daha gerçek hissettirecek."
Sayfa 59Kitabı okudu
"Haykırmak istiyordum, ayaklarımı yere vura vura onu yetiştirenin sadece kendisini olduğunu söylemek istiyordum; kötü kalplerinden kilometrelerce uzakta olduklarını onlara haykırmak istiyordum."
Sayfa 58Kitabı okudu
"Kim bilir içinde ne fırtınalar kopuyordu ama o, bunu yansıtmamak için elinden geleni yapıyordu."
Sayfa 58Kitabı okudu
"Ben unutsam yaşadıklarım unutturmaz. Yaşadıklarım unuttursa çocukluğum unutturmaz. Seni hep hatırlayacağım, başkaldırmayı ben senden öğrendim."
Sayfa 56Kitabı okudu
Yüzümdeki gülümseme yavaş yavaş silindiğinde kalbimin ortasına kor gibi bir ateş düştü, bu ateş düştüğü yere delik açtı, o delikten acı aktı."
Sayfa 55Kitabı okudu
"Ama ne olursa olsun okuyamayacağınız duygular da vardır; ne olduğunu bilemeseniz de sizi kemiklerinize kadar titretip yutkunmanıza neden olacak duygular. İsim koyamazsınız ama nefesini daima hissedersiniz."
Sayfa 51Kitabı okudu
"Bir insanın gözlerinden okuyabileceğiniz duygular vardır: korku, endişe, öfke, nefret: mutluluk, sevinç, heyecan, sevgi. Bunlar okunması en basit duygulardır çünkü gizlenmesi fazlasıyla zordur."
Sayfa 50Kitabı okudu
"Söylemek istediklerinde derinlik vardı, her derin cümlenin sonunda farklı anlamlar çıkıyordu ama ben başımı sallamaktan başka hiçbir şey yapamadım."
Sayfa 47Kitabı okudu