Sanki artık kimse güzel bir şeylerin olabileceğini umut etmiyor. Sonra insan yaşlanıyor, aklına ölüm düşüyor, böyle bir zamanda ölüm çok aşağılık ve amaçsız görünüyor. Hem yaşam hem ölüm, ikisi de. Gece vakti tek başına rüzgârda durmak gibi, insanın içinden geçip gidiyor.