Mahinur
@maji
6 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bir kitap okudu
109 syf.
·
Puan vermedi
Bizi büyürken kimse mutsuz etmemişti ama yine de herkesten nefret ediyorduk.
Okur Takip Önerileri
Belki de tek sorun şuydu: biz ne istediğimizi bilememiştik hiçbir zaman. Ve dolayısıyla her şeyi deniyorduk. Belki görünce istediğimiz, uğruna yaşadığımız şeyi hatırlarız diye.
Hiçbir yere ait olmayan insanları iyi tanırım. Her yere aitmiş gibi davranırlar.
Ama uyuyabilmek için yapmayacakları şey yoktur. Yalanlarını kendilerine unutturmak için...
Sayfa 51
Ama insan kendini ev sahibi olarak görmedikten sonra yüzlerce evin tapusunda ismi yazsa neye yarar?
Ve belki de benim için söylenecek en yerinde kelimedir. Ben yokum! En azından yokmuşum gibi dönsün dünya diye nefesimi bile tutmuştum bir zamanlar.
Farklı olmak için mi farklıydım, yoksa öyle mi doğmuştum bilmiyorum; ancak emin olduğum nokta tanıştığım kişilerle aynı durumlar karşısında aynı duyguları hissetmiyor oluşumdu.
Sayfa 21
Artık ne mutlu ne mutsuzum.
Her şey geçip gidiyor.
Bu zamana kadar yaşadığım, soğuk bir cehennemi andıran sözde "insan" dünyasında tek gerçek şey bu.
Her şey geçip gidiyor.
Sayfa 112Kitabı okudu
Ağzımdan bilinçsizce çıkan ilk sözler, "eve gitmek istiyorum," mırılrılarıymış. Evimin tam olarak neresi olduğunu ben de bilmiyorum ama böyle söyledikten sonra hüngür hüngür ağlamışım.
Sayfa 101Kitabı okudu
Ne yaparsam yapayım bir insana derdimi doğrudan anlatamıyordum.
Sayfa 95Kitabı okudu
Ben tam unutmak üzereyken, o kanatlı canavar pike yapıyor, gagasıyla hafızanın kabuklarını yırtıp açıyor. Geçmiş günahların ve geçmiş utançların canlı görüntüleri aniden gözlerimin önünde beliriyor ve o kadar çok korkuyorum ki çığlık atmak istiyorum. Yerimde duramaz oluyorum.
Sayfa 90Kitabı okudu
Cehennemin varlığına inansam da cennet benim için yoktu.
Ya da, insanlar aleminde "sevgi" denen şeyin olup olmadığından şüphe ettiğimi bile söyleyebilirim.