Manolya

Manolya
@Manolya_0
Bodrum
4 Mart
2 okur puanı
Kasım 2022 tarihinde katıldı
Şunu öğrendim ki balıkların çoğu yaşlanınca ömürlerini boşuna geçirdiklerini söyleyip yakınırlar. Sürekli sızlanıp herkesten şikayet ederler. Ben bilmek istiyorum, hayat gerçekten bir avuç yerde durmadan dönüp durmak, sonra da yaşlanıp ölüp gitmek mi yoksa bu dünyada başka türlü yaşamak da mümkün mü?
Reklam
"Senin sessizliğini anlamayan, muhtemelen senin sözlerini de anlamaz."

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
"Bizi mutlu eden insanlara minnet duyalım, onlar ruhumuzun çiçek açmasını sağlayan büyüleyici bahçıvanlardır."
Dünyanın geri kalanı uyurken uyanık olmanın büyüleyici bir tarafı vardır. Sanki onların bilmediği bir şey biliyormuşum gibi…"
Reklam
"Hiçbir yararı olmayacağını bile bile insan kalmanın çok önemli olduğunu düşünüyorsan, onları yendin demektir."
"Yalnızca tek bir insan türü varsa, o zaman neden hiç geçinemiyorlar? Hepsi birbirine benziyorsa, niçin özel bir çaba harcayarak birbirlerini aşağılıyorlar?"
"İnsan her şeye alışır diyorlar ya, öyle değil aslında. Başka çaren olmadığı için katlanıyorsun ama alışamıyorsun."
"Kitap bir limandı benim için. Kitaplarda yaşadım. Ve kitaplardaki insanları, sokaktakilerden daha çok sevdim."
“Bu akşam anladım ki, bir insan diğer bir insana bazan hayata bağlandığından çok daha kuvvetli bağlarla sarılabilirmiş. Gene bu akşam anladım ki, onu kaybettikten sonra, ben dünyada ancak kof bir ceviz tanesi gibi yuvarlanıp sürüklenebilirim.”
Sayfa 127
Reklam
Peki, insanlar nerede?” dedi küçük prens. ” İnsan kendisini çölde çok yalnız hissediyor.’’ ‘’İnsanların içinde de öyle hissedersin’’ dedi yılan. ”Arada pek fark yoktur.”
Sonra, "Geçer..." dersin. Saatler geçer ... Günler geçer... O hep aklından geçer, ama acısı hiç geçmez. Sadece alışırsın...
"Sevdiğiniz çiçek milyonlarca yıldızdan yalnız birinde bile bulunsa yıldızlara bakmak mutluluğumuz için yeterlidir."
"Acı veriyorsa geçmiş; geçmemiş demektir."
Murathan Mungan
Mutluluğum belki de şundan ileri geliyor: Bende olanlara seviniyor, olmayanların üzerine de düşmüyorum.
Tolstoy
Güven bir ayna gibidir. Bir kez çatladı mı, hep çizik gösterir.