İnsanlar anlaşamadıklarına göre, dilsizliğin de önemi yoktu. Birbirleriyle takışır, birbirlerinden hoşlanır, öpüşür ya da tepişirlerdi. Ama herkes yine kendisini düşünürdü.
İnsan olmak büyük bir başarı, önemli bir aşamadır. Herkes, kavgasını içinde taşır. Bunu benimsemek kendi yasalarına göre tek başına kazanmak ya da kaybetmek zorundadır.
Şiirler sadece uyak yapılabilsin diye özensizce doldurulmuş kelime kalabalığı içeren ve sonuçta pek bir şeye benzeyememiş lezzetsiz bir salata gibiydi, kitaplarına hayran kaldığım Murat Menteş'in şiirden uzak kalmasını isterdim