Fakat her dakika yeni bir vukuatı bekler olma belasından bir türlü kendini kurtaramıyordu. Bu şekilde yaşamanın ne üzücü bir azap olacağını herkes vicdanen anlayabilir.
Niçin ilk defa gördüğümüz bir peynirin evsafı hakkında söz söylemekten kaçtığımız halde ilk rast geldiğimiz insan hakkında son kararımızı verip gönül rahatıyla öteye geçiveriyoruz?
Oyunları onlara bakıcıları öğretiyor ve bu oyunlar hep yararlı bir hizmet şeklinde oluyordu. Ama bu şeyler olurken de bazı şeyleri unutmaları gerekmişti: Sevinmeyi, hayal kurmayı ve heyecanlanmayı unuttular.