Sen orda kayıtsızca gülümsüyor gibisin
Ben burda damla damla eriyip akıyorum
Yine de, bırakamam yerlere gururumu
İstenmediğim yeri usulca terk ederim
Hâtıra kalsın diye bırakır da ruhumu
Mahzun bir derviş gibi boyun büker, giderim.
Bir bulut gibi yalnız gezindim…’ diyor şair. İnsanların ve hayatların üstünden, yanından yöresinden sessizce geçip gitmek, ses etmeden, etrafı gürültüye vermeden. ‘Sessiz yaşadım, kim beni, nereden bilecektir?’ diyerek. Bir bulut gibi, sessiz ve yalnız, geçiyoruz.
Fakat neyi anlatabilirdim, kime neyi anlatabilirdim? İnsan, insana hangi derdini anlatabilir?
Yıldızlar birbiriyle konuşabilir insan insanla konuşamaz.