Aksülâmel
@Mehlika___
Yürümezsen yol içinde birikir...
Ordu
321 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
"Birçok şeylerin zannettiğimden daha ehemmiyetsiz, basit olduğunu görüp kendi heyecanımdan utanırım.."
Her insan nasibi kadar uyanır ve uyandığı kadar bilgi sahibi olur. Bu durum, büyük pencereden daha fazla ışık girmesine benzer. Pencereyi büyütmeden daha fazla ışık almak mümkün değildir.
Deli olacağım,yahut öleceğim dersem yalan söylemiş olurum.İnsan tahammül edemeyeceğini zannettiği şeylere pek çabuk alışıyor ve katlanıyor.Ben de yaşayacağım... Ama nasıl yaşayacağım... Bundan sonraki hayatım nasıl dayanılmaz bir işkence olacak... Ama ben dayanacağım...Şimdiye kadar olduğu gibi...
Yalnız bir şeye dayanmak artık benim için mümkün değil: Her şeyi kafamda yalnız başıma saklamayacağım.Söylemek,bir şeyler,birçok şeyler anlatmak istiyorum...Kime ? ..
Şu koskocaman dünyada benim kadar yapayalnız dolaşan bir insan daha var mı acaba ? Kime, ne anlatabilirim ? On seneden beri hiç kimseye bir şey söylediğimi hatırlamıyorum.Boşuna yere herkesten kaçmış,boş yere bütün insanları kendimden uzaklaştırmışım;ama bundan sonra başka türlü yapabilir miyim ? Artık hiçbir şeyin değişmesine imkan yok... Lüzum da yok.Demek böyle icap ediyormuş.Yalnız söyleyebilsem... Bir kişiye olsun içimdekileri dökebilsem... Bunu sahiden istesem bile artık böyle bir insan bulmama imkan yok... Bende arayacak hal kalmadı...